2. Vrijwaring van het Nederlandstalige karakter van Leuven en van Vlaams-Brabant.
N.B. Deze dubbele doelstelling is een probleem dat alle Vlamingen zonder onderscheid van filosofische, godsdienstige of sociale opinie aanbelangt.
| - | Alle Vlamingen hebben tevens het recht op medezeggenschap; het gaat er hier inderdaad om de gaafheid van Vlaams grondgebied en kultuurpatrimonium te verdedigen. Dat recht hoort hun toe wijl de katolieke universiteit, evenmin als welke andere vrije universiteit ook, zonder steun van het Rijk niet langer in stand te houden is. |
| |
| - | Bij de herinrichting van het katoliek universitair onderwijs in deze staat hebben de Vlamingen meer dan wie ook het recht hun beslissende invloed te doen gelden: als katolieke aangelegenheid belangt deze zaak hun het meest aan; zij vormen de overweldigende meerderheid van het katolieke bevolkingsdeel; zij zullen naar gelang ze hun ekonomische achterstand inlopen en naar gelang de onderwijsmogelijkheden voor hen groter worden, een gestadig groeiend aantal studenten leveren. |
| |
| - | In de bisschoppelijke verklaringen wordt ook allusie gemaakt op expansie. HH.EE. moeten echter weten dat alle verdere expansie in Vlaanderen moet afgewezen worden, indien niet vooraf de toestand in Leuven grondig gezuiverd is. Alle sporen van ‘Waals’ universitair onderwijs in 't Leuvense moeten verdwenen zijn vooraleer er van verdere ‘Vlaamse’ uitzwerming kan sprake zijn. Een verdere expansie in Kortrijk, Antwerpen, Hasselt, of waar ook in 't Vlaamse land, is op dit ogenblik een anti-Vlaamse maneuver. Het wordt door sommige Vlaamse elementen beschouwd, en door Walen en Franstalige in de hand gewerkt, als het doelmatigste middel om het aantal Vlaamse studenten in Leuven te drukken, en meteen de Leuvense toestanden verder te laten ‘rotten’. |
De middelen om die dubbele doelstelling te bereiken zijn:
| a. | de oprichting van een autonome Vlaamse universiteit te Leuven, met eigen beheer, eigen bestuur, eigen budgetaire middelen, als één van de resultaten van de omvorming van de huidige Belgische ‘Université catholique de Louvain’. |
| |
| b. | de onverwijlde planmatige verwijdering uit Leuven naar een centrum in Wallonië van de Waalse tegenhanger van de autonome Vlaamse universiteit te Leuven. |
Worden die twee middelen niet eerlijk en volledig toegepast, dan bestaat er geen kans dat er ooit in Leuven of in 't Vlaamse land rust zou weerkeren. De agitatie moet doorgezet worden tot die eis wordt ingewilligd.
N.B. Wat punt 1 betreft:
Dit komt neer op de oprichting van twee katolieke universiteiten in het Belgisch staatsverband: een ‘Vlaamse’ te Leuven (die weer kan aanknopen bij de tradities van de oude universiteit te Leuven) en een ‘Waalse’ in een centrum in Wallonië. M.a.w. de twee thans op papier bestaande ‘afdelingen’ worden effektief van elkaar volledig losgewerkt en krijgen elk hun eigen beheer (inrichtende macht, raad van curatoren), bestuurslichaam, budget. Samenwerking op gelijke voet, wederzijds dienstbetoon zijn altijd mogelijk; doch de ‘unitaire’ opvatting, die thans nog altijd door sommigen gehuldigd wordt, kan niet langer aanvaard worden: elke katolieke gemeenschap, Vlaamse en Waalse, beheert haar eigen instelling. Zou de kerk daardoor in België en haar eenheid in het gedrang komen? De ‘Waalse’ fakulteiten van de Jezuïten te Namen bestaan en fungeren onafhankelijk van de fakulteiten te Antwerpen van de Vlaamse Jezuïetenprovincie! Waarom zou dat parallelisme in de sektor van het ‘sekulier’ hoger katoliek onderwijs niet kunnen werken, en derhalve ingevoerd worden?! Of zijn onze Vlaamse sekuliere bisschoppen, priesters en leken nog onmondig en onbekwaam om zonder Waalse inmenging hun eigen hoger universitair onderwijs te leiden!?
Of is dat ‘handhaven’ van deze zogezegde eenheid slechts een voorwendsel of aanleiding om een overkoepelend Franstalig bestuursorganisme te Leuven te behouden? Dat is onaanvaardbaar (en ook tegen de geest van de wet op de vervlaamsing van het bedrijfsleven!)
Indien de Walen aan die eenheid vasthouden en de naam van Leuven wensen te gebruiken, dan is de onontkoombare voorwaarde dat de bestuurstaal van die éne universiteit met twee ‘kampussen’, naar binnen en buiten in dit land het Nederlands zou worden, m.a.w. geen tricolore Suenensbarak.
Punt 2:
Vrijwaring van het Nederlandstalig karakter van Leuven en van Vlaams-Brabant en hierom: de onverwijlde planmatige verwijdering uit Leuven van alle ‘Waalse’ afdelingen en diensten (scholen en parochie inbegrepen!)
N.B.a.:
| a. | HH.EE. de bisschoppen hebben in hun jongste verklaringen de nadruk gelegd op de noodzakelijkheid en op hun wil het Nederlandstalig karakter van Leuven en van Vlaams-Brabant te eerbiedigen.
Dit zijn woorden; want daartegenover staat het feit dat een franstalige instelling, met al de voorrechten en faciliteiten die haar verleend werden, in een Nederlandstalige omgeving een verfransende, d.i. in casu een denationaliserende invloed uitoefent.
Ten tweede blijken de bisschoppen onmachtig te zijn om hun eigen richtlijnen te doen toepassen. De ondervinding leert dat er te Leuven noch op het begrip, noch op de goede wil van het Franstalig akademisch of bestuurlijk personeel van de universiteit te rekenen is. Spijts alle richtlijnen en onderrichtingen van hogerhand spannen deze heren - leken en priesters - in Leuven en omgeving samen met de meest verbeten vijanden van alle Vlamingen.
Die vaststellingen volstaan, de grieventrommel willen we verder niet opnieuw roeren. Doch uit dit alles is de enig mogelijke konklusie te trekken: die Franstalige afdelingen moeten weg. Of kan de Kerk het zich verder veroorloven
|
Auteursrechtelijk beschermd