Voorlichting door betere contacten
Hoewel onze brievenbussen dagelijks vol gestuwd worden met reclame- en propaganda-geschriften en vouwbladen, hoewel radio, televisie en pers voorlichting en inlichting geven over de meest verscheiden zaken weten wij in onze samenleving dikwijls veel te weinig van elkaars leven, streven en werk.
Vraag b.v. enkele willekeurige Nederlanders, of Vlamingen of Zuidafrikaners, of zij ooit van het Algemeen Nederlands Verbond hebben gehoord, dan zult ge verbaasd zijn over hun antwoorden.
Zo zijn er meer instellingen, verenigingen, verbonden, werkzaamheden in verschillende richtingen en met verschillende doelen, waarvan anderen dan zij die er direct bij zijn betrokken, niets af weten. Dit is natuurlijk een gevolg van de grote samengesteldheid van een samenleving die vooral sedert de tweede wereldoorlog werd beëindigd, in velerlei opzicht nieuwe energieën heeft ontplooid. Maar het blijkt telkens weer een tekort, hoe weinigen van elkaar afweten. Veel blijft tot de eigen kring beperkt.
Een organisatie die ten doel heeft mensen, werkzaam op het gebied van de voorlichting met wat anderen op zo verscheiden gebieden doen, met elkander in aanraking te brengen en hen van elkanders werk en streven op de hoogte te brengen is dan ook niet overbodig.
Ons Verbond is bij zulk een groep aangesloten. Deze, het Contact-Centrum op Voorlichtingsgebied, gevestigd te 's-Gravenhage, heeft onlangs zijn twintigjarig bestaan gevierd. Reeds in de oorlog kwamen enkele van de oprichters bijeen om met elkander nieuws uit te wisselen, dat betrouwbaar was, hetgeen in de Duitse propagandawereld dus wel heimelijk moest gebeuren. En in 1945 kwam dit Centrum tot stand, waarbij thans een 600 leden zijn aangesloten. Toen ik op een feestelijke vergadering namens het comité uit de leden, als een van de oudste, de voorzitter van het begin af, de heer D.W. Dettmeijer een liber amicorum mocht aanbieden, merkte ik op, dat ik nog van geen andere vereniging lid was geweest, die zulk een wonderlijke groepering vormt. Het is een kleurrijke verzameling van journalisten, p.r.o.'s (public relation officers; wie, o wie van onze leden weet een goed Nederlands woord? De Zuidafrikaners noemen zo iemand een ‘skakelbeampte’, omdat hij een schakel tussen zaken en publiek vormt), vertegenwoordigers van instellingen die de meest verschillende doeleinden nastreven, ‘woordvoerders’ en voorlichters van ministeries, provincies, gemeenten, scheepvaartlijnen, universiteiten, en zo voort. Zij vergadert - tegenwoordig ongeregeld - op het uur van het noenmaal - ‘meegebrachte boterhammen kunnen worden opgegeten’ - en organiseert onder de dynamische leiding van de heer Dettmeijer - voormalig wethouder van Den Haag, thans ook ‘schakelbeambte’, bezoeken aan instellingen - de laatste was aan de Leidse onderwijsinstellingen te Leiden - bedrijven, steden, radio- en televisie-instituten, voorlichtingsinstellingen enz. in binnen- en buitenland (o.a. Brussel, Londen, Berlijn).
Een merkwaardige, maar bijzonder nuttige contactbeweging, die de blik en aandacht van velen verruimt tot ver buiten de horizon van hun eigen beperkte levens- en werkkring.
Op het vierde lustrum, september jl. in de Witte Brug, Den Haag, was prins Bernhard, die erelid is - als koninklijke voorlichter over Nederland - aanwezig. Er waren ontvangsten door de Rijksvoorlichtingsdienst en de gemeente 's-Gravenhage, een noenmaal, een film- en een toneelvoorstelling in de ‘Nieuwe of Literaire Sociëteit’, welke festiviteiten ook door A.N.V.-bestuursleden werden bijgewoond. Voor ons Verbond is dit Centrum eveneens van belang. Wij wensen het Contactcentrum nog vele levensjaren toe.
P. Korthuys.
Auteursrechtelijk beschermd