Neerlandia. Jaargang 69

[p. 48]

Kroniek

Noord-Zuid

Vlamingen en Ollanders

In de rubriek ‘Wij en de wereld’ in het maandblad ‘De Periscoop’ wordt de verhouding Noord- en Zuid-Nederlander nog eens weer onder de loupe genomen (zie daarvoor ook het artikel ‘Belzen en Ollanders’ van mr. J. Fleerackers in het juli/aug. nummer van Neerlandia).

De Persicoop schrijft:

‘De meeste Vlamingen weten wel dat ze intiem verwant zijn met de Noordnederlander; ze zien meestal ook wel het praktisch nut in van een veelvuldig Noord-Zuid verkeer, maar kunnen de uiterste eerlijkheid nog niet opbrengen om hun gevoelsovertuiging te toetsen aan de Noordnederlandse inzichten en realiteit’, zo schrijft het maandblad De Periscoop in zijn rubriek ‘Wij en de wereld’. ‘Daarom durf ik te beweren dat de algemeen-Nederlandse gezindheid in Vlaanderen het stadium van de platonische liefde nog niet is ontgroeid. Men accepteert in Vlaanderen natuurlijk graag uit het Noorden komende blijken van waardering en sympathie voor onze kultuurstrijd; men reageert daarentegen terecht scherp op Noordnederlandse eigenwijsheid en zelfverzekerdheid, die tot uiting komen bij een oppervlakkige beoordeling van Vlaamse toestanden in het heden en verleden. Maar de Vlamingen zijn niet echt eerlijk, wanneer zij hun meest eminente vrienden uit het Noorden, die al ruimschoots bewezen hebben een goed en vaak beter inzicht te hebben in de wezenlijke Vlaamse problematiek dan veel Vlaamse voormannen zelf, brutaal en beledigend het recht ontzeggen om een eigen mening voor te staan en te verkondigen’.

En De Standaard, die dit artikel ook overnam, laat er op volgen:

‘De auteur van het artikel doelt op prof. Geyl, die socialistische kritiek uit België oogstte, en op dr. Paardekooper. Alhoewel wij ook enige reserve hebben gemaakt over bepaalde opvattingen, kunnen wij niet anders dan de principiële houding, zoals die in de Periscoop wordt beschreven, goedkeuren. Vlaanderen denkt inderdaad ook op dit gebied nog te veel in grenzen!’

Nederlandse boekenmarkt in Amsterdam

Tussen 14 en 23 mei a.s. zal in het Raigebouw te Amsterdam de eerste nationale boekenmarkt gehouden worden. Evenals onlangs in Antwerpen kan men er dadelijk de boeken kopen, al dan niet voorzien van een signering van de verschillende schrijvers.

Niet minder dan 76 stands van uitgevers, w.o. twee Vlaamse zullen tonen, enkele met een aanschouwelijke voorstelling van een bepaald soort boeken, wat er op het gebied van boeken aan te bieden valt.

Een extra-voorraad boeken zal voor de kopers op de tentoonstelling worden gehouden van niet minder dan 750.000 exemplaren.

Vermoedelijk zal op 22 mei een ‘Vlaamse Dag’ worden ingericht, waaraan talrijke Vlaamse schrijvers zullen deelnemen. De ‘Vereniging ter bevordering van de Belangen des Boekhandels’ en de Vlaamse uitgevers zullen voor de opzet van deze dag zorgdragen.

Professor Parkinson, met een lezing over ‘Oost en West’, Jan de Hartog, Godfried Bomans, Bertus Aafjes, Theun de Vries en Hubert Lampo e.a. zullen aanwezig zijn voor het signeren van hun boeken en voor het houden van lezingen. Een enorme pocket-supermarkt met zelfbediening zal een der grote aantrekkingspunten zijn van deze boekenmarkt.

Tentoonstelling Gentse kunstschilder

Van 4 t/m 19 maart heeft de Gentse kunstschilder Christiaan De Clercq een tentoonstelling gehouden van zijn werken in het Beneluxhuis te 's-Gravenhage. Deze tentoonstelling werd geopend door dr. C. Clerckx, ambassade-secretaris, nadat de Gentse kunstcriticus de heer Jos Murez een toelichting had gegeven op het werk van de schilder.

Enige leden van het A.N.V. woonden deze opening bij.

Julien Kuypers over Nederlandse integratie

Voor het ‘Verbond van Vlaamse Academici’, gouw Antwerpen, hield Zijne Exc., de heer Julien Kuypers, ere-gevolmachtigd Minister voor de buitenlandse kulturele betrekkingen, op dinsdag 9 februari een lezing over het onderwerp: ‘Naar een keerpunt in de Nederlandse Kulturele Integratie’. Over deze zeer druk bijgewoonde manifestatie bracht ‘De Standaard’ een vrij uitvoerig verslag dat wij hieronder ten dele aanhalen.

‘De heer Kuypers meent dat we inzake kulturele integratie tussen beide landen op een keerpunt staan. Het werd ten andere ook hoog tijd dat de Vlamingen aan morgen en overmorgen denken en bewust een bepaalde (kultuur)richting uitgaan! Spreker meent dat wij in deze wereld niet hoog genoeg kunnen mikken: alle sluimerende krachten van het volk moeten benut worden en hierbij verwijst de spreker naar de demokratisering van het onderwijs, terwijl anderzijds oppassen voor de Vlaamse tradities van kleinburgerlijkheid steeds geboden blijft.

Het ekonomische aspekt van een onderlinge wisselwerking tussen Vlaanderen en Nederland speelt ook een grote rol in het kulturele leven. Daarom is het van zo groot belang dat Antwerpen een Universiteit zou bezitten, aldus de heer Kuypers. Een specifiek probleem blijft voor Vlaanderen het beheersen van de moedertaal en het aan de man brengen van kennis en wetenschap in de Nederlandse taal. Na een kort geschiedkundig overzicht te hebben gegeven, waarbij spreker vooral de nadruk legde op de kulturele achterstand van de Vlamingen, wees hij op de invloed van wat hij de drie ‘kraaiende hanen’ van de wetenschap in de 19de eeuw noemde: Vermeylen, Mac Leod en Lod. De Raet.

Nederlandse kultuurpolitiek

Volgens de heer Kuypers moet als eerste punt op het programma een kultureel, Nederlands radicalisme verwezenlijkt worden, verder een Nederlands georiënteerde kultuurpolitiek, het oprichten van een nationale kultuurraad, het hooghouden van een Vlaamse prestigepolitiek in het Brusselse en een degelijke vertalingspolitiek.

Ook de heer Kuypers weet dat de stemming tussen Nederlanders en Vlamingen soms niet al te best is: in dit verband stelde hij echter een eigen gewetensonderzoek voor.

Eens dat die integratie ‘naar binnen’ zal tot stand gebracht zijn, volgt automatisch een uitstraling op Europees vlak: Nederlanders en Vlamingen vormen immers samen 1/10 van de bevolking van Europa, d.w.z. talrijker dan alle Skandinavische landen.

Kulturele manifestaties alleen brengen ons niet bij mekaar: wij moeten het zover trachten te brengen dat de massa's zelf zich één voelen. Met andere woorden, het Nederlands - Vlaamse huwelijk mag niet louter platonisch blijven, het moet tot daden komen!’