Neerlandia. Jaargang 69

Andere landen

Examen Nederlandse taal voor Argentijnen

Op 28 november 1964 werd een examen afgenomen in de Nederlandse taal aan een zestal Argentijnen, die, elk voor zich, redenen hadden onze moedertaal aan te leren. Het examen bestond uit vier delen, n.l. een dictaat, een vertaling Nederlands-Spaans en omgekeerd en een gesprek in onze taal.

De examen-commissie werd samengesteld en voorgezeten door de ambassaderaad voor pers- en culturele zaken van de Nederlandse ambassade te Buenos Aires. De kandidaten zijn allen geslaagd en hun werden op 4 december diploma's uitgereikt gedurende een kleine plechtigheid, die plaats vond in de Nederlandse ambassade. Wegens plaats gebrek laten wij de namen onvermeld omdat wij bijzonder willen onderstrepen het feit zelf en vooral het betoonde initiatief, hetwelk, hopen wij, ook elders in het buitenland navolging zal vinden. Het Algemeen Nederlands Verbond spreekt daarover zijn oprechte waardering uit en ook de wens, dat in 1965 zich een groter aantal kandidaten zal aanmelden.

Pleidooi voor de Nederlandse taal in Canada

In het novembernummer van ‘Neerlandia’ werd nog eens weer aandacht gevraagd voor het uitstekende werk van de IVIO-wereldschool (zie blz. 179). In De Nederlandse Courant voor Canada van 10 december 1964 wordt ook gewezen op het grote nut van deze taalcursussen voor kinderen van Nederlandse immigranten.

In een uitvoerig artikel onder de titel ‘Pleidooi voor een Taal’ wordt, naar aanleiding daarvan, o.a. het volgende opgemerkt:

‘Wij zijn immigranten en geen vluchtelingen met een beschamend verleden.

Wij verwaarlozen de Nederlandse taal en verzuimen onze kinderen daarvan op de hoogte te houden. En toch, èlke taal, die men kent, opent een wereld; het is de sleutel tot een extra-bibliotheek en alles wat daarin aan schoons, wetenswaardigs en inspirerends is opgeborgen. En Nederland is rijk aan werken van kunst en wetenschap, te boek gesteld met vakmanschap en uiterste zorg. Het nut is ook, dat wij onze kinderen via de moedertaal in staat stellen te blijven deelhebben aan de rijkheid aan cultuur van het vaderland, die hun ouders en voorouders heeft gevormd, want, wat wij met ons ronddragen is de erfenis van een ontwikkeling van eeuwen. En het in ere houden van de moedertaal stelt de kinderen der immigranten in staat contact te houden met de familie overzee.’

Na dit pleidooi van het bijhouden van het Nederlands noemt schrijver van dit artikel het Instituut voor Individueel Onderwijs, het I.V.I.O.

Een nederlandse stem uit Massachusetts (U.S.A.)

In het maandblad van de Ned. Vereniging van Massachusetts (Dutch American Society of Massachusetts) van december jl., wordt op de vraag: ‘Waarom een Nederlandse vereniging?’ het volgende antwoord gegeven:

Een Nederlandse vereniging heeft een taak voor de nieuwe immigrant, die geholpen moet worden bij de overgang en de aanpas.

Daarbij mag niet het streven zijn om door dik en dun alles wat Nederlands is voor te trekken. Ook mag alles wat Nederlands is maar niet meteen over boord worden gezet. Gezocht moet worden naar het

[p. 36]

beste samengaan van het nieuwe land met hetgeen het oude aan waarden heeft gegeven.

De Nederlandse vereniging kan een katalysator zijn, die enerzijds helpt in het bewust of bewuster worden van die waarden van het leven, dat àchter ons ligt en anderzijds bij het aanpassen ervan in de nieuwe gemeenschap, o.a. door het uitwisselen van ervaringen en het toetsen van elkaars gedachten.

Een Nederlandse vereniging in den vreemde heeft tot taak een klimaat te scheppen waarin ieder mens de gelegenheid krijgt zichzelf te zijn, d.w.z. zich zijn eigen kwaliteiten bewust te worden.

Als oefenterrein is een gemeenschap onontbeerlijk. Door de Nederlandse vereniging moeten haar leden leren denken en werken in groter verband, al was het alleen maar om de eigen gezichtskring te verdiepen en iets uit te groeien boven de enge begrenzingen die wij als regel onszelf stellen.