Neerlandia. Jaargang 68

Uit de tijdschriften

Elders. Een kroniek van zaken buiten de grenzen, uitgegeven door de Nederlandse Emigratiedienst, den Haag, jg. 1964 nr. 5.

In een beschouwing over de toekomst van de emigratie constateert de heer Hofmeijer, hoofd van de Ned. Emigratiedienst, dat de omstandigheden in de emigratielanden - de ontvangende landen - voor emigratie gunstig zijn.

Australië wil weer door middel van de bekende contactavonden in Nederland in grote steden propaganda maken voor emigratie naar dat land. Canada wil meer Nederlandse emigranten aantrekken dan tot nu toe het geval is geweest. In de Latijns-Amerikaanse landen liggen bepaalde aantrekkelijke mogelijkheden voor technici en Nieuw Zeeland kan ook Nederlandse emigranten, die daar een goede naam hebben, gebruiken.

En voor Zuid-Afrika wijzen de aanmeldingscijfers uit, dat vele Nederlanders vertrouwen hebben in dit land, waar het cijfer der immigranten maand na maand hoger ligt.

In een artikel over de internationale migratie, als instrument voor ontwikkelingswerk, lezen wij wat de I.C.E.M. (Intergovernmental Committee for European Migration) doet om de mogelijkheden voor de duizenden vluchtelingen in de immigratielanden zo gunstig mogelijk te maken.

Nieuws uit Zuid-Afrika, 4e jg. nr. 5, oktober 1964.

In dit nummer schrijft dr. Jan Ploeger over de tussen Nederland en Zuid-Afrika gehandhaafde culturele banden, óók na het slaken van de staatkundige banden na 1814. Dr. Ploeger toont aan hoe het Engelse bewind alles op alles zette om de bevolking te angliseren, waarbij het stuitte op de taaie weerstand van Afrikaanse zijde. Ware dat niet gebeurd, dan zouden zowel het Nederlands als het Afrikaans die Britse pogingen niet hebben overleefd.

Nederlandse landverhuizers bleven komen en verbonden zich met de Zuid-Afrikaners. Kaapse studenten verschenen ook na 1814 aan de Nederlandse universiteiten en Nederlanders begaven zich naar de Kaapkolonie, waardoor een gunstige wisselwerking gaande bleef.

Dr. Ploeger noemt namen van Nederlanders die een belangrijke rol hebben vervuld bij deze voortgaande wisselwerking tussen Nederland en de Kaap. Wij halen hier alleen aan J.S. de Lima, beëdigd vertaler, dichter, journalist, schrijver van ‘Geschiedenis van de Kaap de Goede Hoop’, die de eerste uitgever was van een zuiver Nederlandse courant in de Kaapkolonie ‘De Verzamelaar’ en daarmee de vader werd van de Nederlandse en later de Zuid-Afrikaanse pers. Zijn blad werd nl. vervangen door de ‘Zuid-Afrikaan’, een blad dat de pleitbezorger werd van de Hollandse taal en cultuur in de Kaapkolonie.

Dr. Ploeger tracht te verklaren dat Nederland van zijn kant zo weing heeft gedaan om die gevoelens te helpen onderhouden en versterken en wijst daarbij op de chaos na de Napoleontische tijd, de moeilijkheden met België en de opbouw van het gehavende koloniale rijk.

Jeugd en Cultuur, Maandschrift voor de studerende jeugd van Noord en Zuid, 10e jg. nr. 1, oktober 1964.

Dat er in Noord en Zuid voor dit maandblad grote belangstelling bestaat bewijst zowel het aantal abonnees van 18.000, als het feit dat met dit nummer de tiende jaargang ingaat.

Sedert Jan Frans Willems is dit cultuurtijdschrift als eerste er in geslaagd de grens tussen Noord en Zuid uit te wissen.

In dit nummer wordt een pleidooi gehouden voor een gezonde cultuurpolitiek door J.H. Walgrave o.p., die bekommerd is over de huidige wijze van vrijetijdsbesteding, die nl. te weinig naar een hoger leven is gericht en te veel naar vermaak en genot. Hij ziet de oplossing in de schepping van de goede instellingen voor volksverheffing en vormende bezigheid.

[p. 188]

‘De Kampioen’, maandblad van de Kon. Ned. Toeristenbond ANWB, oktober 1964, nr. 10.

Frans Lodewijkx schrijft een aardig artikeltje over Frans-Vlaanderen, onbekend gebied van een bekend land, verlucht met een zevental foto's en een kaartje. Al hadden wij het slot, waarin iets gezegd wordt over de aldaar gesproken taal, liever een beetje anders gezien (ook Duinkerke wordt verkeerd geschreven), toch waarderen wij dit stukje over de noordwesthoek van Frankrijk, dat velen (ook leden van het A.N.V.) nog niet kennen.