Neerlandia. Jaargang 68

Grondwetsherziening

In onze ‘Spiegel’ van december 63 was sprake van de congressen, die de B.S.P. en de C.V.P. eind 1963 hebben gewijd aan de Vlaamse-Waalse problemen, meer bepaald over de eventuele mogelijkheid van culturele autonomie, bestuurlijke decentralisatie. (Let op de verfijnde nuanceringen om ten allen prijze het woord ‘federalisme’ te vermijden!)

Inmiddels staan we enkele maanden verder, en kan men zich afvragen hoe de resoluties van boven vermelde congressen werden uitgewerkt. Met het oog op de oplossing van de problemen in kwestie werd onmiddellijk een ‘Drie-partijen Commissie voor de Grondwetsherziening’ in het leven geroepen, waarin vaste vertegenwoordigers van de beide regeringspartijen B.S.P. en C.V.P. én van de P.V.V., de liberale oppositiepartij, elkaar vrij regelmatig ontmoeten. Er werd reeds veel gepraat en gepland, maar slechts zelden kwam men tot een akkoord. Tot hiertoe werd vooral gediscussieerd over culturele autonomie. Men is het er over eens auto-

[p. 53]

nome cultuurraden op te richten, maar... over de bevoegdheid en de samenstelling ervan kwam men niet tot een akkoord. De socialisten willen, uit vrees voor minorizatie van de B.S.P. in Vlaanderen, deze cultuurraden beperken tot louter adviserende lichamen. Dit stuit op verzet bij de Vlaamse C.V.P.-vleugel, aangezien de uiteindelijke beslissingsmacht aldus toch te Brussel zou blijven. En de Vlaamse C.V.P. houdt op dit punt in elk geval het been stijf, en... met reden, want vele Vlamingen kijken argwanend toe, eveneens met reden, want de veel besproken nieuwe taalwetten, die vorig jaar werden goedgekeurd in het Parlement, worden nog steeds niet toegepast en zelfs openlijk met de voeten getreden. Het bleef dus bij het oude, onder het mom dat men voor de lieve vrede de wet ‘soepel’ (d.w.z. niet!) moet toepassen. Dit liet althans de socialistische minister Vermeylen duidelijk verstaan. In het kader hiervan was het eveneens een kaakslag voor Vlaanderen dat de socialistische vicegouverneur voor Brabant, de heer Cappuyns, die speciaal werd aangesteld om de loyale toepassing van de nieuwe taalwetten te Brussel te controleren, zèlf deze wetten overtreedt door zijn kinderen naar de Europese School te Ukkel te sturen. in de afdeling ‘Section Franco-Belge, met Frans als voertaal en Duits als tweede taal! Dus liever Duits dan Nederlands! Keren wij even terug naar de Driepartijen Commissie voor de Grondwetsherziening. De punten betreffende de culturele autonomie, waar men het oneens over bleef, werden aan een subcommissie toevertrouwd. Op die wijze werd de conferentietafel vrij gemaakt voor de twee andere belangrijke problemen: bestuurlijke decentralisatie en economische deconcentratie. De drie partijen zetten reeds hun nogal uiteenlopende opvattingen voorop, maar van eigenlijke discussie was nog geen sprake.

1/3-'64 J.S.