Neerlandia. Jaargang 67

Vlaanderen

Antoon Vanderplaetse wordt 60 jaar

Op 30 december a.s. hoopt Antoon Vanderplaetse zijn zestigste verjaardag te vieren. De jubilaris heeft heel veel voor het Vlaamse toneel gedaan. Van 1926-1939 was hij verbonden aan ‘Het Vlaamse Volkstoneel’, waarover hij een boekje met herinneringen heeft geschreven. Ook is hij een bekend declamator en regisseur; hij is de laatste jaren de grote man geweest van de letterkundige optocht in Kortrijk bij de herdenking van de Gulden Sporenslag.

Het bestuur van het A.N.V. achtte zich dan ook gelukkig toen deze toneelkenner bereid was zitting te nemen in de toneelcommissie tot toekenning van de Visser-Neerlandiaprijzen.

Prof. Dr. C. Heymans gehuldigd

De Nobelprijswinnaar (1938) Prof. Dr. C. Heymans is in het kader van de provinciale kultuurdagen - aldus de Standaard - en naar aanleiding van zijn emeritaat een grootse hulde gebracht, o.a. door de Gentse studenten en de Universiteit. Het Oostvlaamse provinciebestuur heeft op zijn beurt uiting gegeven aan zijn waardering voor de merkwaardige navorsingen en het wetenschappelijk onderzoek van Dr. C. Heymans. Men noemde hem de bescheiden en dienstvaardige geleerde, de verfijnde kunstliefhebber en verzamelaar, de mens die zowel met zijn voorname levensstijl als met zijn wetenschap de Vlaamse volksgemeenschap siert.

Prof. Heymans gaf onderwijs in de farmakodynamie en terapie.

Wij herinneren er aan, dat prof. Heymans het erevoorzitterschap heeft willen aanvaarden van het 35ste Nederlands Congres, in 1960 gehouden in Gent (20-22 mei).

Dr. J. Goossenaerts overleden

In de nacht van 6 op 7 dec. jl. overleed op 81-jarige leeftijd na geruime tijd ziek te zijn geweest, Dr. J. Goossenaerts.

Goossenaerts was in de Vlaamse cultuurstrijd de organisator bij uitstek. Om enkele van zijn belangrijke initiatieven te noemen: medeoprichter van het Verbond van Oudstrijders, vlak na de eerste wereldoorlog, van het Comité voor de IJzerbedevaarten en, samen met Oscar de Gruyter, van het Vlaams Volkstoneel, dat in de jaren twintig zo'n belangrijke stoot heeft gegeven tot de vernieuwing van het toneel in Vlaanderen. Hij was nauw betrokken bij de oprichting van het Vlaams Economisch Verbond en de Vlaamse Ingenieurs Vereniging.

Zijn belangrijkste werk is wel geweest de inrichting, tussen de oorlogen, van de Vlaamse Wetenschappelijke Congressen, waarin de afzonderlijke wetenschappelijke congressen, sommige al met een vrij lange traditie, andere pas in de kinderschoenen, samengebracht werden, met als hoogtepunt 1938 in Leuven: 40 afdelingen met 375 sprekers. Na de oorlog zijn deze monstercongressen niet opnieuw in het leven geroepen. Tussen de oorlogen waren zij van uitermate grote betekenis voor de bevestiging van een Vlaams zelfbewustzijn. Ook in Vlaanderen was nog niet iedereen overtuigd van de waarde van wetenschapsbeoefening in het Nederlands i.p.v. in het Frans. Al zijn de congressen niet in de oude vorm teruggekeerd. Goossenaerts bleef na de oorlog het maandblad ‘Wetenschappelijke Tijdingen’, oorspronkelijk het orgaan van de congressen, uitgeven.

Het was Goossenaerts, die in 1949 de 100-jarige herdenking van het Eerste Nederlands Congres te Gent organiseerde: na 1912 het 33e Nederlands Congres, dat tot 1960 op het 34e moest wachten.

Zijn jongste initiatief op wetenschappelijk terrein betrof het bijeenbrengen van een werkgemeenschap voor de studie van het verleden van de Kempen. Zijn proefschrift, in 1909, was een woordenboek van ‘De taal van en om het landbouwbedrijf in het N.W. van de Kempen’. Het werd in 1959 door de Kon. Vlaamse Academie uitgegeven, driemaal groter van omvang dan het oorspronkelijke proefschrift. Allerwege is het als een belangrijk wetenschappelijk werk gekenmerkt.

Goossenaerts was, ook op zijn oude dag, een inspirerende persoonlijkheid. Hij was zeer strijdbaar; hij was tevens de beminnelijkheid zelf, hoewel moeilijkheden hem bepaald niet gespaard zijn gebleven. Een unieke figuur is in Vlaanderen heengegaan.