Neerlandia. Jaargang 67

Vlaanderen

20ste ‘Vlaamse poeziedagen’ te Wemmel

In Wemmel, waar 5 oktober de ‘Vlaamse Poëziedagen’ werden gehouden, kon men het weer constateren: een dergelijke instelling zou Nederland moeten kennen. Het zou hier even gewoon moeten zijn als in België, dat een aantal schrijvers en liefhebbers van literatuur één of meer dagen samen doorbrengen. In Wemmel heb ik kunnen zien hoe goed het is, dat de schrijvers van de verschillende generaties elkaar ontmoeten en kennisnemen van elkaars inzichten op een meer ongedwongen wijze dan dat in de literaire periodieken gebeurt. Men leert er wat minder eenzijdige theorieën op na te houden en dat zou het starre dogmatisme in de Nederlandse literatuurbeschouwing beslist geen kwaad doen. Typerend was het, dat in Wemmel de nieuwe talenten een even aandachtig gehoor vonden als de gevestigde reputaties, en dat er van de spreekwoordelijke vijandschap tussen de generaties geen sprake was. Met even veel interesse nam men kennis van de voordracht van Luc van Brabant over Louise Labé, een dichteres uit de 16de eeuw, als van de poëzie van de Laureaten, waarvan speciaal het werk van de Baziel de Craeneprijs-winnaar, Marc Braet, mij opviel. Dat er niet alleen verstandhouding tussen de generaties mogelijk was, bewees de Waalse dichter Maurice Carême, die een vurig pleidooi hield voor begrip tussen de Vlaamse en Waalse schrijvers. Vervolgens liet hij de Franse vertaling horen van een aantal Vlaamse gedichten. In de vertalingen van een paar gedichten van Paul van Ostayen toonde hij zich een meester in de taal: niets van het typische en onvervangbare dat van Ostayen kenmerkt was verloren gegaan. En dan de verrassing van de dag; Achille van Acker, groot man in de politiek, Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordiging, die voorleest uit zijn eigen poëtisch werk.

Tenslotte vond in een park de opening plaats van de ‘poëziebrug’, de brug die het eilandje waar in de regel 's zomers de Poëziedagen gehouden worden, met het park verbindt. De openingswoorden sloten treffend aan bij wat ik die middag had laten horen; de dichters dienen zich niet op het eiland van de onverstaanbaarheid terug te trekken.

De algemene indruk van de Poëziedagen: waakzaamheid tegen verstarring en het isolement van de schrijver.

Ik mag hopen, dat de poëziebrug Nederland-Vlaanderen in de toekomst wat hechter wordt; over het algemeen weten wij hier te weinig wat in Vlaanderen aan de hand is, en van de openheid daar valt nog veel te leren.

Peter Berger

Tentoonstellingen Westvlaamse cultuurdagen '63

In het kader van de Westvlaamse provinciale kultuurdagen 1963 worden de volgende tentoonstellingen ingericht:

Eigen kunstbezit van de provincie West-Vlaanderen, uitgebreid met de werken aangekocht uit de verzameling van wijlen Gust. van Geluwe, vrij toegankelijk in het Provincaal Hof, Markt te Brugge, van 10 tot 12 en van 15 tot 18 uur.

Kunstambachten en industriële vormgeving: in het kader van de kulturele uitwisseling tussen het ‘Landschaftsverband Westfalen-Lippe’ en de provincie West-Vlaanderen in 1963, stellen de ‘Werkkunstschulen’ uit Bielefeld, Dortmund en Munster ten toon, van 19 oktober tot 3 november in het Huidevettershuis te Brugge; van 9 tot 24 november in het hotel-museum Merghelynck te Ieper; en van 30 november tot 15 december in het stedelijk museum te Kortrijk.

Provinciale prijs voor architektuur 1963. Op zondag 24 november te 11 uur wordt in het Provinciaal Hof te Brugge de tentoonstelling van de ingediende ontwerpen voor de provinciale prijs voor architektuur 1963 geopend. Het ontwerp van deze prijskamp was: het bouwen van een kerk in een wijk van 2.500 tot 3.000 inwoners, plaats biedend voor 400 tot 500 personen, met een zgn. winterkerk.

Koninklijk landjuweel te Kortrijk

In het toneelseizoen 1963-1964 zullen tien toneelverenigingen uit de Vlaamse provincies in de Kortrijkse stadsschouwburg dingen naar de prijs van het koninklijk landjuweel.

Het landjuweel in de Nederlanden was volgens een eeuwenoude traditie een te betwisten prijs onder de Rederijkerskamers, meestal gevolgd en bekroond door grootse feesten o.a. te Gent in 1539,

[p. 183]

te Antwerpen van 3 tot 23 augustus 1561 en te Duinkerke in 1426.

Het modern landjuweel werd in 1922, op voorstel van Herman Teirlinck, gesticht door koning Albert. Het doel was toen hoofdzakelijk het bevorderen van het beschaafd Nederlands in Vlaanderen. In de laatste tijd wordt meer rekening gehouden met individueel spel, homogeniteit, scènebouw, licht, muzikale adaptatie enz.

Sedert 1923 werd ieder jaar het Landjuweel toegekend. De prijs bestaat uit een kunstschaal, door de bekroonde groep van het jaar te bewaren; ook een kunstwerk, door de winnende vereniging te bewaren, wordt aan de prijs toegevoegd. Bij de toekenning van een trofee door koning Boudewijn is besloten het Landjuweel in een of ander museum te bewaren. Vroeger werd de laureaat aan het Hof ontvangen; nu gebeurt het dat koning Boudewijn onverwacht een van de voorstellingen bijwoont.