Neerlandia. Jaargang 60

[p. 73]

Immigrantenkinderen in Toronto krijgen les in de moedertaal

Nederlands kinderkoor voor de radio

Het is een verblïjdend teken, dat sedert kort in de Nederlandse immigratiegebieden meer en meer stemmen opgaan, die ten aanzien van onze landgenoten in den vreemde een zelfde mening vertolken als die wij al jaren hebben laten horen.

Wij doelen dan op ons voortdurend streven, bij de geëmigreerde landgenoten het volksbewustzijn en gevoelens van trots op land en volk te verspreiden; ook hebben wij altijd aangedrongen op het behouden van de moedertaal en het in stand houden van goede nederlandse tradities, van het eigene dus.

In dit nummer van Neerlandia vindt de lezer een sprekend voorbeeld daarvan in een verslag over de Ned, gemeenschap in I nvercargill (zie blz. 77).

In Canada en in het bijzonder in Toronto - zo bleek ons - komt dit loffelijke streven nog veel beter tot zijn recht. Wij herinneren aan een artikel in Neerlandia van mei/juni, ontleend aan de ‘Ned. Courant voor Canada’ (bladz 10) gewijd aan de oprichting aldaar van een Nederlands centrum. Daarin werd o.a. opgemerkt, dat de Nederlandse cultuur niet mocht verloren gaan en dat de eigen taal als een kostelijk kleinood diende te worden bewaard, ook al worden de Nederlandse immigranten geleidelijk opgenomen in het nieuwe milieu (integratie).

De vraag werd daarbij gesteld, waarom immigranten niet in staat zouden zijn in een zaterdagochtendschooltje de moedertaal aan de kinderen bij te brengen.

Deze vraag heeft klaarblijkelijk velen beziggehouden, want nu bereikt ons het bericht, dat er ernstige plannen zijn om een Nederlandse taal- en zangklasse voor kinderen op te richten. De bedoeling is die cursus zaterdagsochtends van 10 tot 12 op een zo centraal mogelijk gelegen plaats te geven. Voor het taalonderwijs gaat het om kinderen van 10 tot 14 jaar; daarbij wordt rekening gehouden met de omstandigheid dat zij op die leeftijd reeds een degelijke Engelse taalbasis hebben. Deze jeugd spreekt over het algemeen nog wel Nederlands, maar van lezen en schrijven komt niet veel meer terecht; de vrees is dan ook gegrond dat ze deze taal spoedig zullen verliezen.

Onze taal is het waard

Men moet niet alleen bedenken - aldus de stem uit Canada - dat het Nederlands de taal is van hun ouders en voorouders, maar ook dat het de taal is van het oude moederland met zijn glorierijke geschiedenis. Die taal is waard levend gehouden te worden.

Dan immers wordt in de kinderen der Nederlandse immigranten het bewustzijn van en de trots op hun afkomst aangewakkerd en behouden. Een dergelijk bewustzijn geeft houvast in hun leven en in hen groeit het besef, dat ze een naam hebben hoog te houden.

Niet alleen de Nederlanders hechten waarde aan het in stand houden van taal en tradities van hun herkomst. Uit een publicatie in ‘The Globe and Mail’ over het leven der immigranten blijkt, dat ook andere nationaliteiten daar prijs op stellen voor hun kinderen.

De ‘Nederlandse Courant in Canada’, waaraan we dit verblijdende nieuws ontlenen, voegt hieraan nog toe, dat Nederlanders nog maar al te veel geneigd zijn om, als kameleons, domweg te assimileren, te versmelten dus, in plaats van bewust, met behoud van hei eigene, te integreren.

Wij moeten, zo gaat het blad verder, goede Canadezen worden, en ook onze kinderen moeten wij opvoeden tot goede, loyale Canadezen, maar dat wil niet zeggen, dat we de jeugd de trots op hun Nederlandse afkomst niet bij mogen brengen.

Integendeel, het zich verbonden voelen met zijn voorgeslacht, het weten deel uit te maken van een bepaalde lijn in de geschiedenis, wijst altijd op ras en gevoel voor stijl, houdt overeind, geeft wortel en houvast, maakt ons onder moeilijke omstandigheden trouw aan ons betere zelf, vanwege het ‘noblesse oblige’ dat er in besloten ligt.

Het levenssap van een volk

Wat dit betreft mogen wij hier - we hebben het al vaker gezegd - gerust eens weer een voorbeeld aan andere groepen nemen, die zeker de Canadese gemeenschap niet minder goed dienen dan wij. Integendeel, men treft telkens bij zulke mensen het besef aan dat zij hun deel hebben bij te dragen aan Canada, omdat ze zijn die ze van huis uit zijn. En daarom is de taal zo belangrijk, de taal is het levenssap van een volk. Al te velen onder ons dreigen - met alle waardering voor hun aanpassing - het contact met de taal die hun moeder sprak, maar al te gauw te verliezen. Zelfs hun kinderen kunnen bij een bezoek aan Holland niet eens meer een behoorlijk gesprek met de grootouders voeren! Daar hebben al vele, zich op het lang verwachte bezoek zo verheugd hebbende grootvaders en grootmoeders, teleurstelling en verdriet om gevoeld .... Laat dat bij U nooit gebeuren!

Alleen al om die reden is het in stand houden van onze moedertaal bij onze kinderen uiterst belangrijk, de scheiding van hen op zichzelf was voor onze ouders in Holland al zwaar genoeg!

Zo gauw mogelijk beginnen

De taalklasse kan eerst dan worden begonnen, als een geschikte kracht is gevonden om daaraan leiding te geven.

De zangklasse kan gelukkig al dadelijk beginnen, omdat mevrouw Banning, inspectrice voor het muziekonderwijs in Peelcounty, bereid is dit kinderkoor te leiden.

Is dit koor voldoende ingewerkt dan wil men het geregeld laten optreden voor de Nederlandse radioprogramma's.

De zaterdagochtend-zangklas wordt dan het gezamenlijke uurtje van de grote Nederlandse familie in Canada.

Dan brengt de aether, ondanks de enorme afstanden, eenheid in de grote Nederlandse gemeenschap, waardoor allen, waar zij ook wonen, zich één met elkaar kunnen voelen.

Is dit niet de gedachte van het Algemeen Nederlands Verbond op de juiste wijze uitdragen? Daarom zullen wij gaarne steun verlenen om deze prachtige plannen te doen slagen.

Wij hebben de nodige stappen daartoe reeds ondernomen.