Neerlandia. Jaargang 60

[p. 50]

Nederlands als studievak aan de Universiteit van Melbourne

Toenemende belangstelling in Australië voor ons land

Onlangs heeft de heer W.R. Smith uit Melbourne, die van de Nederlandse regering in 1955 een studiebeurs ontving om aan de universiteit te Leiden colleges te volgen, voor de radio, in de rubriek ‘Nederland en de wereld’ gesproken over ‘Het Nederlands lectoraat in Australië’, waaraan we het volgende ontlenen.

Van de acht universiteiten in Australië is Melbourne nog de enige, waar Nederlands wordt onderwezen. Deze universiteit werd in 1853 opgericht. Er zijn twaalf faculteiten en er worden negen vreemde talen onderwezen. Vijfhonderd studenten volgen de Colleges Frans, honderd Duits, terwijl het aantal dat Nederlands studeert steeds toeneemt en nu reeds 94 is.

Waarom Nederlands?

Men heeft zich wel eens afgevraagd, waarom de Nederlandse taal, waarvoor pas enkele jaren geleden een faculteit werd geopend, in Australië wordt onderwezen.

De heer Smith wees naar aanleiding hiervan op de historische schakels tussen Nederland en Australië, uit het begin van de 17e eeuw, maar meer nog op de groeiende belangstelling in Australië voor Nederland en het voormalig Ned. Oost-Indië, toen beide landen zij aan zij streden en vele Nederlanders in Australië verbleven.

Nadat Indonesië een souverein gebied werd, nam de Australische belangstelling voor Nederland en de Nederlandse cultuur toe. Het feit, dat ongeveer 75.000 Nederlanders sedertdien naar Australië zijn geëmigreerd en het naaste buurland thans Nederlands Nieuw-Guinea is, heeft de belangstelling nog weer aanmerkelijk versterkt.

De cursus in Nederlands aan de Universiteit te Melbourne duurt drie tot vier jaren; deze wordt meestal als bijvak gegeven, gewoonlijk naast lessen in Duits. Het eerste jaar wordt aan de grammatica en de geschiedenis van de taal gewijd; in het tweede, derde en vierde jaar wordt ‘gevorderde’ taal behandeld, tegelijkertijd met de geschiedenis van de literatuur en de studie van Middelnederlandse (Dietse) teksten en werken uit de 17de, l8de, 19de en 20ste eeuw.

Er is een Nederlandse studentenclub, die sociale en culturele bijeenkomsten organiseert, die ook door de Nederlandse gemeenschap worden bijgewoond. Er worden films vertoond en lezingen en causerieën gehouden. Eén keer per jaar voert de club een toneelstuk op. Zo speelde men enkele jaren geleden met veel succes ‘Marieke van Nimwegen’.

Sommige studenten, die aan de universiteit Nederlands studeren zijn leraren, die naast hun eigen vak ook Nederlands zullen gaan doceren en wel op dié middelbare scholen in Melbourne en Sidney, waar Nederlands wordt onderwezen.

Anderen zijn regeringsambtenaren en nog weer anderen volgen de Nederlandse colleges uit persoonlijke belangstelling, om iets te leren over de cultuur van het land, dat nauwe betrekkingen met Austra lië onderhoudt.

Studiebeurzen

In 1954 heeft de Nederlandse regering een studiebeurs aan een Australische student toegewezen om gedurende een klein jaar de colleges te volgen aan een Nederlandse universiteit. Voor 1957 zijn drie beurzen in uitzicht gesteld.

Bovendien heeft de Nederlandse regering geld beschikbaar gesteld voor het opbouwen van een bibliotheek van Nederlandse boeken in de universiteit van Melbourne.

De universiteit van Melbourne heeft een vijftal studenten-tehuizen, waar de student onder christelijke discipline kan wonen, speciale colleges kan lopen en werken. Elk zo'n tehuis (college) heeft plaats voor 120 studenten.

De universiteit heeft haar eigen drukkerij, waar alle universitaire publikaties en andere werken van belang worden uitgegeven.

Er is zelfs een eigen theater, waar toneelstukken worden opgevoerd, waarvan men de bevordering van de algemene ontwikkeling mag verwachten. Jonge toneelspelers en schrijvers krijgen daar ook de kans hun talent te ontwikkelen.

Er is geen studenten-sociëteit, maar wel een vereniging waarvan iedere student verplicht lid is. Een gebouw wordt ter beschikking gesteld, dat een gemeenschappelijke plaats van bijeenkomst en een sociaal centrum voor studenten en leraren is, waar faciliteiten bestaan voor maaltijden en ontspanning.

Hierdoor schept men de gelegenheid voor de ontwikkeling van sociaal verkeer tussen alle studenten en niet tussen bepaalde groepen. Het verschil, dat men in Nederland voelt tussen corpsleden en niet-corpsleden, is in Australië onbekend, aldus de heer Smith.