Het voor en tegen van eenheid
Het streven om Nederland en Vlaanderen dezelfde taal te geven, kan op bepaalde punten wel eens tot te stringente voorschriften leiden (men zie het artikel hierboven). Maar daar staat tegenover, dat zonder de eenheid van schrijfwijze het Vlaams geworden zou zijn als het Zuid-Afrikaans, een zelfstandige aan het Nederlands verwante taal, welke evenwel voor een intensieve culturele uitwisseling tussen Noord en Zuid ongeschikt zou zijn.
Op dit laatste wees F.H. baron van der Straten-Waillet, de Belgische ambassadeur in Nederland, op een galadiner, dat in Amsterdam werd gegeven ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Bond van Nederlandse uitgevers.
Voor die eenheid is van doorslaggevende betekenis geweest het aandeel, dat enkele protestantse Vlamingen hebben gehad in de vertaling van het Oude en het Nieuwe Testament, zoals die uiteindelijk tot stand is gekomen in de Statenbijbel na de Synode van Dordt in 1618.
Nog niet iedereen is doordrongen van de culturele eenheid tussen Nederland en België, aldus de ambassadeur. Met erkentelijkheid gewaagde hij van het werk van de uitgevers die door het uitgeven van boeken van Vlaamse auteurs veel hebben gedaan voor de bevordering van het begrip voor de culturele verbondenheid. Wie zal ooit de invloed op de toenadering van onze landen kunnen bepalen, welke voortspruit uit het feit dat Nederlandse en Belgische kinderen dezelfde schrijvers lezen en dezelfde indrukken krijgen van het Nederlandse geestesleven?
De uitgevers moeten de schrijvers overtuigen van het belang - geestelijk, maar ook materieel - om de Nederlandse litteratuur van 15 millioen Nederlandssprekenden in België en Nederland als één geheel te beschouwen.
Auteursrechtelijk beschermd