Neerlandia. Jaargang 57

Geëmigreerde timmerlieden en metselaars hebben in Tasmanië een rijk bestaan

Onze leden leven mee met onze emigranten, de Nederlanders in het buitenland. Geen wonder ook, want het zijn stoere werkers en het gaat hun over het algemeen goed, hoewel zij natuurlijk veel tegenstand hebben te overwinnen.

Wij geven U hieronder een uittreksel van een brief, die wij van onze vertegenwoordiger in Tasmanië kregen:

....Laat ik beginnen met mijn waardering uit te spreken voor het werk van het Algemeen Nederlands Verbond. Als immigrant denk ik daarbij vooral ook aan het boekenwerk. Hoe langer ik in den vreemde ben, des te meer raak ik er van doordrongen dat het blijven lezen van Nederlandse boeken dringend noodzakelijk is.
Er zitten in mijn naaste omgeving, namelijk in de plaatsen Penguin en Ulverstone aan de N.W. kust van Tasmanië, ongeveer 500 Nederlandse immigranten, kinderen inbegrepen. Ongeveer 300 daarvan behoren tot de Reformed Church. Christelijk Gereformeerden en Nederlands Hervormden gaan in onze kerken broederlijk samen.
De maatschappelijke toestand van de meeste immigranten is hier niet slecht. Werkloosheid komt bijna niet voor. Vooral vakmensen, hoofdzakelijk metselaars en timmerlieden hebben hier een rijk bestaan, veel beter dan zij in Nederland gewend waren. De een na de ander bouwt zijn eigen huis. Moeilijker is het voor niet weinigen in deze hoek van Australië, die in Nederland goede zaken hadden. Zij hebben vooral in den beginne een zeer zware tijd. Gebrekkige kennis van het Engels, te weinig. kapitaal, onbekendheid met de handelsgewoonten van dit land, zijn oorzaak dat zij van de grond af moeten beginnen. Meer dan een werkt maanden lang op een fabriek

[p. 81]

als gewoon werkman. Toch staat men versteld over de vindingrijkheid van de Nederlanders als het gaat om een eigen zaak(je) te beginnen. De Nederlandse handelsgeest komt dagelijks weer duidelijk aan het licht en er zijn dan ook al enkele immigranten, die een zeer behoorlijke eigen zaak hebben weten op te bouwen.
Intussen blijft het immigreren een harde zaak. Iedere immigrant is een ontworteld mens en voelt zich jarenlang een kat in een vreemd pakhuis. Al het oude bekende is verdwenen. De Nederlandse gezelligheid moet men uitsluitend in eigen gezin zien te handhaven. En dan zit men hier nog met een groot aantal Nederlanders op een hoopje bij elkaar.
Nog veel moeilijker hebben de immigranten het, die in de ‘country’ wonen. Daar is vooral de geestelijke eenzaamheid vaak benauwend. Toch hebben zij ook weer iets voor. Zij hebben van andere landgenoten ook geen last. Want aan de onderlinge verhoudingen, waar veel immigranten bij elkaar wonen, hapert wel eens wat. Er is veel naijver, wanneer de een het breder heeft dan de ander. En allen zijn min of meer nerveus en uit het lood geslagen.