Neerlandia. Jaargang 57

Stemmen onzer lezers

Wantoestanden met betrekking tot het Nederlands in België

Bij de lezing van het artikel van de heer M. van Gijsegem over ‘Brussel, een verloren strijdpost?’ in het Neerlandianummer van April 1953 zal ieder rechtgeaard Nederlander zich voor het eerst of bij vernieuwing beschaamd en geërgerd hebben gevoeld over de behandeling van de Nederlandse taal in België.

Beschaamd, omdat hij zal moeten vaststellen, dat het Nederlandse volk zich onvoldoende verzet tegen het kennelijk streven in België om het Nederlands daar te laten verdwijnen.

Immers het Rijks-Nederlandse volk in het algemeen (er zijn uitzonderingen) ontziet zich niet om in zijn briefwisseling met Belgische zakenlieden en in België in zijn gesprekken Frans te gebruiken, blijkbaar niet willende beseffen, dat het zich zelf en zijn volksgenoten in België ernstig beledigt en vernedert. Hierbij komt dan nog, dat de Nederlander in zijn eigen land een taal schrijft, welke niet als goed Nederlands kan worden beschouwd.

Maar ook de houding van de Nederlandse Regering ten opzichte van de Nederlandse taal is bedroevend. In de van haar uitgaande stukken is goed Nederlands veelal met moeite te vinden en in haar mondelinge en schriftelijke gedachtenwisseling met de Belgische Regering bedient zij zich van de Franse taal. Het is dan ook volkomen begrijpelijk, dat de Gazet van Antwerpen, melding makende van de in het Frans gevoerde briefwisseling door het Nederlandse departement van Oorlog met het Belgische departement van Landsverdediging, deze handelwijze ontmoedigend en zelfs grievend noemt voor de Vlamingen, die hemel en aarde bewegen om het Nederlands te doen eerbiedigen.

Terecht voegt het blad hieraan toe, dat de Vlamingen eens te meer het bewijs krijgen, dat zij in hun strijd voor de eerbiediging van hun taal zelfs niet mogen rekenen op de zedelijke steun van Nederland.

[p. 57]

Het is helaas beschamend waan en geeft grond voor, rechtvaardige ergernis.

Dit moet veranderen. Daarvoor is het noodzakelijk, dat iedere Nederlander en ook het A.N.V. alle pogingen in het werk stelt, om zijn mede-Nederlanders en zijn Regering ertoe te brengen de eigen taal de plaats te geven, welke onder alle omstandigheden haar van nature en rechtens toekomt.

Geërgerd, omdat de taalwetten 1932 tot de huidige dag niet worden nageleefd en opzettelijk worden overtreden. De Vlamingen worden ook nu nog, evenals vóór de totstandkoming van die taalwetten, in hun Nederlandse taal - hun hoogste culturele goed - getroffen en op taalgebied als minderwaardig behandeld. Ook dit is voor hen en eveneens voor ons, Rijks-Nederlanders, grievend en beledigend. Dermate grievend en beledigend, dat het onbegrijpelijk is, dat een dergelijke behandeling lijdzaam wordt ondergaan. Met steun uit Nederland moeten de Vlamingen zich tegen die behandeling krachtig verzetten en daarvoor alle oirbare middelen aanwenden, zo nodig de ook door de heer Van Gysegem genoemde massa-betoging op het voetspoor van hun Waalse medeburgers.

De zaak is die inzet waard, niet alleen voor de Vlamingen, maar voor de gehele Nederlandse stam. En de tijd dringt en dwingt tot handelen, omdat allerwegen wordt gestreefd naar éénwording van een klein of een groot Europa. Wordt niet reeds nu krachtig gewerkt voor behoud en eerbiediging van de Nederlandse taal, dan valt als zeker aan te nemen, dat deze taal in dit kleine of grote Europa wordt veronachtzaamd.

Daarom: alle hens - ook het Algemeen Nederlands Verbond - aan dek voor de strijd tot het ongeschonden behoud en gebruik van de Nederlandse taal, ook, en niet het laatst, in België.

Kr.