en worden besloten met de vertoning van de nieuwste Nederlandse films. Zij vallen zeer in de smaaak in de thans geprojecteerde ‘dinnerparty’ eer viering van het 45-jarig bestaan van de organisatie belooft, met de muziek van een Nederlands strijkje en bal na, iets denderends te worden.
Alleen: dat is niet genoeg. Men ziet er bekende gezichten, amuseert zich kostelijk en...... laat verder de zaak zoals die was.
Nu enige suggesties. Een der voornaamste punten, die naar onze mening dringend voorziening eisen, is het betrekken van de jeugd, de Nederlandse jeugd, in ons werk. Die staat er tot dusver finaal naast, ziet zelfs de Nederlanse films nooit, hoort zo nu en dan alleen, dat Paps of Mams, of beiden naar 'n Nederlandse vergadering gaan. Hun school, hun gemeenschapsleven, hun uitgangetjes, zijn alle in wezen en taal Amerikaans en straks, als zij zelfstandig in dit land blijven voortleven, ja zelfs vóór die tijd, verslapt de band met het oude Nederland, met z'n taal, z'n cultuur, zo dit al niet begonnen is in de jaren bij hun ouders thuis. Wij kennen kinderen van Nederlandse ouders, die geen woord van hun moedertaal spreken, wellicht weinig of niets daarvan verstaan......
Zou het, zo vragen wij, nu zoveel moeite kosten, wanneer onze G.N.A. wekelijks op Zaterdag, als alle scholen hier sluiten, bij voorbeeld op Zaterdagmiddag, voor de oudere kinderen, die ‘in their teens’ de gelegenheid schiep, om op 'n geschikt punt bijeen te komen en onder Nederlandse leiding van alles en nog wat te bespreken? Of tezamen met die leider(s) des winters de schitterende musea te bezoeken, dan wel bekende fabrieken, warenhuizen e.d., waar deskundigen dergelijke groepen gaarne rondleiden? Of 's zomers naar de prachtige parken te gaan, die New York rijk is, de Botanical Gardens, Fort Tryon Park, de beide Dierentuinen?
Zouden we niet een zangkoor voor jongeren kunnen organiseren? We hebben onder onze leden enige uitstekende musici om hen te leiden. Wat zou een uitvoering door onze jongens en meisjes, met een - natuurlijk - geheel Nederlands programma, waarbij zij de leiding hadden en ons ouderen als hun gasten zouden ontvangen, niet een reuze-succes kunnen worden.
Tenslotte: Zouden die jongeren, onder een door henzelf gekozen bestuur, het niet leuk vinden, een correspondentieblaadje, in het Nederlands geredigeerd, uit te geven. Voor de goedkoopte eenvoudig gehectografeerd of gemimeografeerd? En, wat denkt U van de kans, dat zij dan later, als meerderjarigen, zich als lid van de G.N.A. zouden laten inschrijven?
Dit voor zover het de jeugd betreft. Doch ook onder ouderen valt nog heel wat te bereiken. We spraken zoeven over zangkoren. Er is voor kort 'n uitstekend Nederlands zangkoor hier geweest, ‘Klein Nederland’ onder de bezielende leiding van ons lid G. Alphenaar. Het moest worden omgezet in een Amerikaans koor wegens gebrek aan Nederlands sprekende zangers en zangeressen......
Komaan, G.N.A., zet daar Uw schouders eens onder en laat het in zijn oude glorie herrijzen. Geen zangers onder ons? Wel, U moest ze eens horen, die nachtegalen, leeuweriken en reuze-kikkers, als zij zichzelf in de badkamer begeleiden. Wij persoonlijk zullen heel gaarne meewerken, al zijn we in de loop der tijden enigzins onze mollige (tonen uit de keel) kwijt gerraakt. De rusten kunnen we in ieder geval, dat verzekeren we U, nog zonder een enkele fout meezingen.
Zo is er meer, dat het opsommen en schiften waard is. Maar...... aan alles komt een eind, zo ook aan dit schrijven.
Een verzoek nog aan de twijfelaars (of erger), die er onder U zeker zullen zijn. Zegt niet met een schouderophalen: Dat alles klinkt nu wel heel mooi en aardig, maar het kan niet.
Kijkt eens, waarde critici, onze lieve moeder zei altijd: ‘Kan-niet ligt op het kerkhof’. En ze had, als zo dikwijls, gelijk.
Met kan-niet komt de wereld niet vooruit; laten we het bovenstaande eens proberen. Proberen met man (en vrouw) en macht.
Onszelf kan het zijn veel, kan het zijn voorlopig slechts enig succes wensend, tekent met 'n hartelijke Nederlandse groet aan allen, die dit lezen zullen
JAN STAVAST