Neerlandia. Jaargang 56

Is er iets verkeerd met de Nederlandse mentaliteit

In het September-nummer van het te Durban uitgegeven maandblad ‘Nederland’ komt een artikel voor onder het hierboven vermelde opschrift. De inhoud daarvan willen wij onze lezers niet onthouden, omdat wij ook uit andere werelddelen soortgelijke berichten hebben ontvangen. Hier worden zekere emigranten beschuldigd van woordbreuk, een beschuldiging die ons zeer heeft getroffen. De Nederlanders, zij mogen wat karaktereigenschappen betreft afwijken van andere volken, hebben er steeds voor bekend gestaan, dat zij recht door zee gaan, de schouders onder het hun opgedragen werk zetten en vooral ook, dat men in elk opzicht op hun woord kan rekenen. Deze eigenschappen hebben de Nederlanders in den vreemde een uitstekende naam bezorgd en daarom doet het ons leed thans te moeten lezen, dat enkelen dezer de goede Nederlandse naam bezoedelen.

Daartegen kan niet streng genoeg opgetreden worden en wij zouden daarom alle emigranten nogmaals op het hart willen drukken: Houdt de Nederlandse naam hoog, komt Uw beloften na; met mensen die hun woord niet houden valt niet te werken.

Thans het artikel uit ‘Nederland’:

‘Onlangs werd in een van de Engelse dagbladen vermeld, dat een groep Nederlandse motor-werktuigkundigen, die uit Nederland waren geëmigreerd op werkgeversverklaringen van een lichaam van

[p. 4]

georganiseerde motorherstellers in de Unie, deze contracten bij aankomst hadden verbroken en naar werkgevers waren overgegaan, die wat meer betaalden.
Dat een dergelijk bericht onaangenaam aandoet vooral aan landgenoten die reeds voor de oorlog naar de Unie emigreerden, laat zich begrijpen. Dergelijke praktijken, welke de oud-emigranten nooit hebben gekend, doen onze naam heus geen goed. En vooral voor diegenen, die nog naar de Unie van Zuid-Afrika willen vertrekken, zullen deze ontoelaatbare handelingen het steeds moeilijker maken een werkgeversverklaring te bemachtigen. Want wie van de werkgevers zal nog moeite willen doen om een verklaring uit te reiken onder de gegeven twijfelachtige omstandigheden?
De werkgever, indien hij een verklaring uitreikt dat een zeker persoon bij hem kan komen werken, stelt zich bloot aan een groot risico. Hij moet voor een lange periode borg blijven, dat de door hem aangestelde emigrant niet tot last van de Staat komt, Dus, indien de man ziek wordt voor een lange tijd, wat wel eens gebeurd is, moet hij zorgen, dat de emigrant financieel er bovenop blijft. Indien de werknemer een gezin heeft, kan dit een tamelijk kostbare geschiedenis worden.
Het is ons bekend, dat een metselaar, die voor een bouwer was uitgekomen, een week na zijn aankomst, bij de overbuurman van zijn oorspronkelijke werkgever ging werken, daar hij één pond meer kon verdienen, en zo doende zonder meer zijn contract verbrak.
Dat deze handelingen ontoelaatbaar zijn, moet voor eens en altijd aan de uitkomende emigrant duidelijk gemaakt worden.
Het ongelukkige is, dat de werkgever, die mensen laat uitkomen, volstrekt onbeschermd is en dat hij de werknemer niet kan verplichten om zijn contract uit te dienen of na te komen.
Natuurlijk zijn wij er niet op tegen, indien iemand zijn positie wil verbeteren, maar dan alleen wanneer hij eerst de overeengekomen diensttijd volbracht heeft.
Voor ons, als oud-Nederlanders, is het beroerd, te zien, hoe onze goede naam na zoveel jaren wordt bedorven door een handjevol nieuwelingen, die denken dat zij de wereld in pacht hebben.’

S.