Een zingende toren te Meise (Brabant)
Vlaanderen is weliswaar van oudsher het alombekende land der belforten en klokkentorens, doch het gebeurt slechts zelden, dat er ergens nog een nieuwe beiaard wordt ingehuldigd.
Deze uitzonderlijke kans kreeg onlangs de rustige Brabantse gemeente Meise, gelegen aan de nieuwe autobaan Brussel - Antwerpen, op korte afstand van het historisch domein van Boechout, waar op Zondag 10 Juni, na een kleurrijke optocht, waaraan talrijke muziek- en volksverenigingen deelnamen, een volledige verzameling van 47 gelijktijdig gegoten klokken ondergebracht in de toren van de Sint-Martinuskerk, door de plaatselijke overheden in ontvangst werd genomen.
Hoe deze uiteraard bescheiden gemeente, die nog geen 3.000 inwoners telt, aan een dergelijk kleinood geraakte, is een zeer eenvoudige, en daardoor wellicht nog aantrekkelijker geschiedenis.
Een dertiental jaren geleden kwam een vermogend man, bestuurder van verscheidene Brusselse warenhuizen, de streek verkennen en werd er eigenaar van een uitgestrekt buitengoed. Hij had een open oog voor de rustige bekoorlijkheid van het omliggende landschap en besefte dat een lustig beiaardspel hier wel bijzonder goed tot zijn recht zou komen. De maecenasnam de installatiekosten voor eigen rekening en zo is de mooie droom werkelijkheid geworden.
De Meisenaren zagen met een begrijpelijk ongeduld de inhuldiging van hun klokkenspel tegemoet, waarop zij terecht fier mogen gaan. Doch ook vele bezoekers uit de omliggende gemeenten en uit de reeds ver afgelegen stad, hadden op het kerkplein post gevat toen de plaatselijke burgemeester in een gelegenheidstoespraak aan de milde schenker zijn dank betuigde voor de koninklijke gift, die de gemeente in ontvangst had mogen nemen. Na een hartig wederwoord van de heer Van Gijsel, die de beiaard bekostigde en zich gelukkig achtte te mogen vaststellen hoezeer zijn gebaar op prijs werd gesteld, ging de heer Staf Nees, stadsbeiaardier van Mechelen, voor het toetsenbord in de torenkamer plaats nemen, en weldra lieten de pasgeboren klokken hun rinkelende tonen over het heerlijke Brabantse landschap weergalmen.
Ook de heer Piet van den Broeck, hulpbeiaardier van de Sint-Romboutskathedraal te Mechelen, beproefde met succes de zangerigheid der nieuwgegoten klokken.
Met een uitvoering van liederen door de Kunstkring Edgard Tinel werd de inhuldigingsplechtigheid in de dorpskom besloten.
Het feestprogramma was hiermede nog niet ten einde. De meeste aanwezigen vonden elkaar weldra terug op het historische landgoed ‘Drij Toren’. Hier had immers nog een Vlaamse Kermis plaats, waar het tot in de late avonduren zeer lustig en opgewekt toeging.
Tot slot van deze heugelijke dag werd achter de uitgestrekte vijver van het domein een knetterend vuurwerk afgestoken, waarvan de veelkleurige lichtfestoenen zich in het stille water weerspiegelden, terwijl de beiaard van uit de verte nogmaals zijn bronzen lied over de rustige velden uitzond, als een zingende groet aan al degenen, die er aan hadden gehouden zijn opwekkend geboortefeest bij te wonen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd