Neerlandia. Jaargang 54

Nederlandse leerkrachten voor Australië

Enige dagen geleden is bekend gemaakt, dat tussen Australië en Nederland overeenstemming is verkregen om 20 tot 25.000 personen per jaar naar Australië te doen emigreren. Dit betekent, dat zich binnen enkele jaren duizenden Nederlanders in Australië bevinden, die daar gaarne worden openomen om het tekort aan werkkrachten te doen verminderen.

Al deze Nederlanders vertrekken onder de druk der omstandigheden, vrezende, dat voor hen en voor hun kinderen hier te lande in de toekomst geen bestaansmogelijkheden meer te vinden zullen zijn. Zij komen in een vreemd land met vreemde gewoonten, waar een vreemde taal wordt gesproken, waardoor de tegenstelling tussen het nieuwe en hetgeen, waaraan zij gewend zijn, nog meer op de voorgrond treedt. Daardoor zal hun hart blijven trekken naar het oude vaderland, waar zij veel hebben achtergelaten wat hun dierbaar was.

Moeten wij nu die mensen, die steeds voor Nederland zullen blijven voelen, aan hun lot overlaten? Moeten wij van het standpunt uitgaan, dat zij nu maar zelf moeten zien, hoe zij zich er doorheen slaan?

Neen, duizend maal neen, hier gaan Nederlanders met ondernemingsgeest, mensen, die de moed hebben in een ver land, van waar het vrijwel onmogelijk is terug te keren, een nieuw leven beginnen. Hier gaat het voor een groot deel om personen van dat flinke slag, dat Nederland in de loop der tijden heeft groot gemaakt. Hen bij hun vertrek de rug toe te draaien zou onverantwoordelijk zijn. Het is onze plicht ervoor te zorgen, dat de tegenstellingen, die hen in het nieuwe land wachten, zo veel mogeliik worden verzacht.

Daarom is het noodzakelijk, dat gelijktijdig met de landverhuizers leerkrachten naar Australië worden ge-

[p. 9]

zonden voor het even van lager- en uitgebreid lager onderwijs en zo mogelijk middelbaar onderwijs. De kinderen komen dan in een vertrouwde omgeving en worden op de in Nederland gangbare wijze onderwezen. Zij zullen zich daardoor gemakkelijker en geleidelijker kunnen aanpassen. Velen zullen dan later naar Engels voorbeeld hun studie beëindigen aan Nederlandse vakof hogescholen, en ook al zullen zij daarna weer in het buitenland gaan werken, dan nog zullen zij voor het Nederlandse economische en culturele leven van ontzaglijke waarde blijken te zijn.

Thans is het de tijd om dit gemis onder de ogen te zien en onverwijld in overleg met de Australische regering de nodige maatregelen te treffen. Ook zij heeft er belang bij, dat de zich daar vestigende Nederlanders tevreden burgers worden, die zich met hun gehele arbeidsvermogen aan de ontwikkeling van Australië geven.