het voorzeker te danken dat deze uiterst Zuidelijke strook van het Nederlandse taalgebied nog niet volledig is ontaard, al blijft er nog veel te doen om het dreigend gevaar af te wenden.
Het hoeft niet te verwonderen dat E.H. Veltmans, als zovele andere Vlaamse geestelijken die hun volk trouw bleven (wij denken b.v. aan Guido Gezelle, Hugo Verriest, Cyriel Verschaeve, e.a.) geen gelegenheid kreeg om noemenswaardige promotie te maken, al kon hij daarvoor de beste titels laten gelden: hij promoveerde namelijk tot doctor in de wijsbegeerte en de theologie te Rome, is een ervaren geschiedkundige en bovendien een alzijdig ontwikkeld en veelbelezen man.
Het Algemeen Nederlandsch Verbond, waarvan de jubilaris trouwens lid is, sluit zich onvoorwaardelijk aan bij de welverdiende eer die hem, voor zin noeste en vruchtbare arbeid in dienst van land en volk, zal worden bewezen. Het huldigt in hem de onvermoeibare strijder op één der meest vooruitgeschoven posten van het Nederlandse cultuurgebied. Mouen zijn voorbeeld en zijn werk navolging vinden bij degènen die aan de Nederlandse volksaard in het Land van Overmaas blijven geloven.
M.v.G.