Neerlandia. Jaargang 54

Het 75-jarig bestaan van het Davidsfonds

De grote Nederlandse taalgeleerde Matthias de Vries liet zich in een brief aan een Leuvens studentengenootschap als volgt uit over kanunnik Jan-Baptist David, Professor in vaderlandse geschiedenis en Nederlandse letterkunde aan de Universiteit te Leuven, aan wie het in 1875 opgerichte Davidsfonds zijn naam ontleende:

‘Als leeraar en als schrijver heeft David steeds moedig voor de Nederlandsche taal gekampt, waar hare schoonheden miskend of hare rechten verkracht werden; gekampt, niet met die felheid en bitterheid, waaruit niets goeds geboren wordt, maar met kalmte, met waardigheid en in dien geest der liefde, die den felsten en bittersten tegenstand overwint. Ziet, juist daardoor heeft hij zooveel goeds gesticht voor de taal en letteren van Nederland, omdat hij, door vereenigde gaven van hoofd en hart, den juisten toon wist te treffen, die het goede ingang doet vinden.

Deze beoordeling van David, door één zijner meest gezaghebbende tijdgenoten uit het stamverwante Noorden, zou thans nog even goed kunnen gelden voor het jubilerende Davidsfonds dat in de loop van zijn 75-jarig bestaan inderdaad krachtdadig is opgekomen voor de heropleving en de verbreiding van de Nederlandse cultuur in Vlaanderen, en het heeft gedaan op een wijze die, weliswaar langzaam maar zeker, de brede lagen der bevolking tot een diep ingeworteld besef van eigenwaarde heeft gebracht: door het inrichten van leerrijke voordrachten over kunst, geschiedenis en letterkunde, tot in de verst afgelegen hoeken van het land, en vooral

[p. 7]

door de verspreiding van duizenden boeken, uitgegeven door het Fonds zelf, heeft het niet alléén onder de betere standen, doch ook bij de kleine man begrip en waardering ingang doen vinden voor de Nederlandse cultuurwaarden en meteen een sterke dam opgeworpen voor de verdediging van ons kostbaar geestelijk erfgoed.

Het tweedaagse jubelcongres, dat op Zaterdag 16 en Zondag 17 September te Leuven gehouden werd, en in een geestdriftige stemming verliep, leverde andermaal het bewijs van de groeikracht van het Davidsfonds, dat thans meer dan 80.000 leden telt.

De voorgedragen referaten handelden in hoofdzaak over onderwerpen met betrekking tot het Vlaamse cultuurleven en de behartiging der Vlaamse belangen in 's lands bestuur en in de openbare diensten, terwijl tevens aandacht werd gewijd aan enkele punten van bestuurlijke en propagandistische aard, in het licht der Vlaamse heropleving die overal waar te nemen valt. De kongresleden besloten dan ook met vastberadenheid de levenswil en de rechtmatige eis der Vlamingen tot medezaggingschap in alle belangrijke aangelegenheden te steunen.

De plechtige slotvergadering op Zondag 17 September werd bijgewoond door talrijke vooraanstaande Vlamingen, en officiële personen, waaronder de heren Ger. Van den Daele, Minister van Arbeid en Sociale Voorzorg, Mgr Van Weyenbergh, rector magnificus der Leuvense universiteit, kan. Prof. Dr A. Janssens, Prof. F. Baur, senator, Amter, algemeen secretaris van de jubilerende vereniging, J. Clottens, e.a.

De feestrede werd gehouden door Prof. Dr F. Baur die eens te meer de nadruk legde op de grote verdiensten van het Davidfonds, dat het volk tot het besef van zijn eigenwaarde wist terug te brengen. Spreker meende ook te moeten waarschuwen teen de binnenlandse vijanden, die zich vaak als vrienden voordoen om ongestoord de ondermijning van onze cultuur te kunnen voortzetten.

Nadat een aantal resoluties over de besproken aangelegenheden, zoals de benoemingen in het hoger Belgische ambtenarenkader, de legerinrichting, de toepassing der taalwetten, het rePressieprobleem e.d. waren goedgekeurd, werd dit gedenkwaardig jubelcongres met de uitvoering van ‘De Vlaamse Leeuw’ besloten.

M.v.G.