Neerlandia. Jaargang 54

Stemmen onzer lezers

Holland, mijn Holland ik vind je zo mooi

Van één onzer trouwe leden ontvingen we een klacht, die volgens hem door vele anderen gedeeld wordt, dat in een advertentie van ‘het bier is weer best’ van Nederland gesproken wordt als van ons ‘landje’.

Wij begrijpen deze lezer en wij verstaan ook zijn klacht.

Als we het woord ‘landje’ letterlijk nemen, is er weinig tegen in te brengen. We kunnen ons nog wel een ogenblik koesteren met de gedachte aan een Unie en als we ons heel erg groot voelen zouden we zelfs nog kunnen spreken van een ‘Imperium’. Maar de dagen van die staatkundige figuur zullen wel geteld zijn.

Dan is ons land geen land meer; maar inderdaad een ‘landje’.

Wie in dit verkleinwoord iets liefs, iets aardigs of iets gemoedelijke ziet, spreekt tot ons gevoel.

Wij weten niet of bierdrinken nu bij uitstek het middel is om dergelijke emoties te beleven.

Iemand, die ‘een biertje te veel op had’ heb ik wel eens zonderlinge ontboezemingen horen doen. Maar dat gebeurt ook met hen, die ‘boven hun theewater zijn’ en eveneens bij hen, die naar de volksmond zegt nog wat ‘anders dan slootwater drinken’.

Wij vallen ons medelid bij.

Het ‘bier moge weer best zijn’; de geest van Nederland is nog lang niet best. Door die slappe geest werden we een ‘landje’. En in dat ‘landje’ weten we nog niet eens de eer van ons land op te houden ook.

§

Briefwisseling met Brussel

Vlijmen, 6 Augustus 1950

In het Julinummer 1950 wijdt M.v.G. een beschouwing aan het talengebruik in de Nederlands - Belgische handelsbetrekkingen en geeft zijn zienswijze samenvattend als volgt weer:

‘De beste handelwijze lijkt ons dus wel, dat in de betrekkingen met Belgische firma's, gevestigd boven de taalgrens, alléén het Nederlands zou gebruikt worden, terwijl voor de Brusselse agglomeratie als maatstaf zou kunnen gelden dat het, eerste contact in het Nederlands gebeurt, met toevoeging van een nota waarin gezegd wordt, dat, op uitdrukkelijk verzoek, de briefwisseling ook in het Frans kan geschieden’. Ik ga met deze opvatting volledig accoord, doch zou er aan willen toevoegen, dat de adressering m.i. steeds in het Nederlands behoort te worden gesteld. Daarbij doet zich echter de moeilijkheid voor, dat de meeste plattegronden van Brussel in het Frans zijn uitgegeven, zodat het vaak vrij omslachtig is de Nederlandse benaming van straten, pleinen e.d. te achterhalen.

Ik zou daarom aan het A.N.V. in overweging willen geven een lijst samen te stellen, waarin naast de Franse ook de Nederlandse straatnamen van Brussel c.a. zijn opgenomen. De ervaring leert, dat aan een zodanige lijst grote behoefte bestaat. Nog onlangs kreeg ik een brief naar Brussel van een vooraanstaand Haags departementsambtenaar onder ogen, welke brief geheel in het Frans was geadresseerd!

Wat hierboven is gezegd geldt uiteraard niet alléén voor handelscorrespondentie, doch evenzeer voor elke andere vorm van contact met Brussel en ander tweetalig gebied.

J.P.H. GOOSSENS