⋆⋆Opstanding en leven
Elders in dit blad zullen de lezers een uitgebreid, zakelijk en toch met onverholen geestdrift geschreven verslag vinden van de hand van de energieke secretaris van de Tak Brussel van het A.N.V. over de oprichting van een nieuwe afdeling te Roeselare.
Na de teleurstellingen, die wij in de laatste jaren hebben gehad en de belemmeringen in onze arbeid door velen, die deze moesten bevorderen is dit bericht wel zeer geschikt om weer hoop te krijgen voor de toekomst.
Na de winter komt toch wel altijd de lente.
En met de lente nieuwe verwachtingen op een krachtiger leven.
Wij kennen onze Vlamingen.
Hun geestdrift voor de Nederlandse cultuur moge voor ons aanstekelijk werken.
Hun vuur moe de lauwheid van anderen doen verdwijnen.
Hun daad moge aan onze Regering, die met zoveel ijver toenadering zoekt in Benelux-verband, duidelijk maken dat de arbeid van het A.N.V. die geestestoestand kan helpen voorbereiden, waardoor de samenwerking der stamvolken tot werkelijkheid kan worden.
De jonge afdeling en Vlaanderen-land, die in Albrecht Rodenbach's stad werd opgericht, moge aan de Nederlandse Regering duidelijk maken, hoe wijs en verstandig het is, de maatschappelijke, culturele krachten niet te miskennen, maar die te willen zien als een onmisbare voorwaarde voor samenwerking.
Misschien wil de Minister van Financiën, de tekenen van de tijden en het Vlaamse leven verstaande, temidden van zijn vele geldelijke beslommeringen het aan zijn ambtgenoot van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen mogelijk maken om de arbeid van het A.N.V. te bevorderen door een rotere subsidie dan die, welke ons, helaas op zo pijnlijke wijze ontnomen werd.
Daar moet contact zijn tussen Nederland en Vlaanderen.
Geestelijk verkeer.
Uitwisseling van elkaars geestelijk bezit.
Wat in Roeselare is gebeurd, is een wending.
Een kentering in de tijd.
Maar daarvoor waren onze vrienden dan ook in Roeselare, de stad van Verriest's grote leerling Rodenbach.
De man, die Vlaanderen wakker riep.
Wiens leven aan Vlaanderen en de Nederlandse cultuur was gewijd.
En wiens sterven, te vroeg helaas, aan het Vlaamse nageslacht heeft geleerd te leven.
Leve Vlaanderen!
Leve onze gemeenschappelijke taal!
Leve de Nederlandse cultuur!