Neerlandia. Jaargang 54

Wat nu?

Het hoofdartikel in het Januarinummer van 1950 besloot met de woorden: ‘De vraag is alleen: Wat nu?’ ‘En daarop,’ zeide de schrijver, ‘zal het A.N.V. zelf een antwoord moeten geven.’

Welnu, met vreugde kunnen we vaststellen, dat er prompt van verschillende zijden een antwoord kwam, waaruit ons blijkt hoe de leden nog voor het Verbond, zijn doel en zijn werk voelen niet alleen, doch ook bereid zijn zich moeite en offers te getroosten om het op de been te houden en te trachten op eigen kracht te bereiken dat waarvoor ons de steun uit 's Riks schatkist is ontzegd.

Reeds in het nummer van Februari kon ons blad de ontvangst melden van een moedgevende mededeling van ‘een onzer trouwe lezers’, die er bij de leden op aandrong, te beginnen met verhoging, zo mogelijk verdubbeling, der jaarlijkse lidmaatschapsbijdrage en ieder ten minste een nieuw lid aan te brengen.

En thans ligt voor ons een brief van een ander Verbondslid, iemand die 27 jaar lang als honorair-consul Nederland in het buitenland heeft gediend en die ook toont, dat het lot onzer vereniging hem ter harte gaat en dat voor hem althans ons Verbond nog springlevend is en bereid de strijd aan te binden tegen de moeilijkheden van het ogenblik.

[p. 3]

Onze trouwe vriend schrijft: ‘Ik ben bereid 50 gld. 's jaars bij te dragen (in plaats van de 5 gld., die thans door mij worden betaald) en wanneer u circa 100 leden daartoe zoudt kunnen bewegen, zou de schade spoedig goed gemaakt zijn.’

Voorts geeft de schrijver nog een goede raad met het oog op ledenwerving, waarmee het hoofdbestuur zeker wel rekening zal houden, en hij beveelt aan. de lidm.-bidrage te stellen op 10 gld. of meer.

We hebben het al eens meer gezegd: De Nederlander stelt zijn land en volk des te meer op prijs, naarmate hij er langer buiten heeft vertoefd, vergelijkingen heeft kunnen maken en gemerkt heeft, dat daar heus niet alles beter is. Doch we willen niet alleen op onze leden elders een beroep doen, maar eveneens op die in Nederland zelf en natuurlijk tevens in de stamlanden Vlaanderen en Zuid-Afrika.

Laat ons de handen ineen slaan en de vraag in het Februarinummer van Neerlandia ‘Wat willen onze leden? Wat wil het Nederlandse volk?’ eenstemmig beantwoorden met de mededeling aan het secretariaat van het Alg. Ned. Verbond, Surinamestraat 28. 's-Gravenhage, dat wij op de postrekening 38825 van het hoofdbestuur een extra bidrage storten ten bedrage onzer contributie voor 1949, dat wij die lidm.-bijdrage voor volgende jaren stellen op het dubbele van die over het afgelopen jaar en dat wij instemming betuigen met het voorstel om de minimum-bijdrage voor gewone leden te stellen op 5 (of 10) gld. 's jaars voor het vervolg. hetgeen neerkomt op nog geen 10 of 20 cent in de week.

Meent ge, dat de Nederl. stam nog een roeping heeft te vervullen in deze wereld, aarzelt dan niet langer, toont dat ge daartoe ‘het Nederlands geweten’ (zie Februarinummer) wilt schragen.

Dit is ons antwoord op de vraag ‘Wat nu?’

Stelt niet uit. Doet het nu.

R.