Neerlandia. Jaargang 38

's-Gravenhage.
Dr. M, A. van Weel vertelt zijn reisindrukken van Curaçao.

Den 28sten Maart heeft Dr. M.A. van Weel in Diligentia voor de vereeniging ‘Hou ende Trou’ in samenwerking met de Haagsche afdeeling van het A.N.V. over zijn indrukken van Curaçao gesproken.

Nadat de voorzitter van ‘Hou ende Trou’ een kort woord ter inleiding had gesproken en de aanwezigen op zijn verzoek eenige oogenblikken stilte aan de nagedachtenis van H.M. de Koningin-Moeder hadden gewijd, begon Dr. Van Weel zijn voordracht.

De naam Curaçao, zoo begon de spreker, hebben de meesten wel eens gehoord en velen weten ook, dat het ergens in het Westen ligt. Doch verder gaat dikwijls de kennis van dit eiland niet en toch is het onze belangstelling zoo overwaard. Curaçao ligt geheel in de tropische zone, Het geheele jaar door waait er de Noordoostpassaat, waardoor de hitte gemakkelijker te verdragen valt.

Op de Benedenwindsche eilanden, waartoe ook Curaçao behoort, is de regenval zeer onvoldoende. Droogte is dan ook het groote gebrek van het eiland.

De plantengroei is daardoor armoedig. Slechts in den helaas maar al te korten regentijd wordt het eiland met een kleed van groen overdekt. Een veel voorkomende plant is de cactus, die er dikwijls een aanzienlijke hoogte bereikt. Een bekende vrucht is de Curaçaoappel, waarvan de schil in de likeurstokerijen verwerkt wordt. Mais is het hoofdvoedsel der bevolking.

De kleine landbouw vormt het hoofdmiddel van bestaan op het eiland. Aan de Zuidkust wordt veel zeezout gewonnen. De grond in het Oosten bevat fosfaat.

Vroeger werd er veel verdiend met het vlechten van Panamahoeden, waarvan de uitvoer zich naar New York en West-Europa richtte. Thans is deze vlechtindustrie sterk achteruitgegaan en maar weinigen houden zich er mee bezig.

Met de vestiging van een petroleumraffinaderij door de Bataafsche is er veel vertier op Curaçao gekomen. De inrichtingen van de genoemde Mij behooren tot de grootste der wereld. Door den N, O. passaat blijft de hoofdstad, Willemstad, gevrijwaard van de petroleumlucht.

De handelshaven van Curaçao is Willemstad, gelegen aan de Zuidkust bij de St.-Annabaai en het Schottegat. De haven is een der beste van de wereld. Om het Schottegat heen loopt een goed aangelegde weg met veel autoverkeer. In de stad

[p. 75]

zelf vond men mooie pleinen en goed onderhouden straten, waarin groote winkels zijn. Men ziet er verschillende huizen met drie tot vier verdiepingen.

De bevolking van Curaçao bestaat voor het grootste deel uit negers en kleurlingen. De volkstaal is het Papiamentsch, dat zeer rap gesproken wordt. Velen spreken bovendien uitstekend Nederlandsch, maar dan dikwijls in veel langzamer tempo dan hun eigen taal. De blanke bevolking is niet talrijk. De godsdienst op de Benedenwindsche eilanden is overwegend Katholiek, wat wel de reden zal zijn, waarom de regeering er meest R.K. gouverneurs plaatst. Verder is er nog een aanzienlijk aantal Israëlieten. Spreker roemde de hartelijkheid en gastvrijheid der bevolking.

Willemstad bezit een schouwburg, die echter het grootste deel van het jaar gesloten is, omdat de reis naar het eiland voor de kunstenaars te veel kosten zou meebrengen. Hierdoor wordt er aan kunst niet heel veel gedaan. Ook de groote bibliotheek is niet al te best voorzien. Spreker zocht er meermalen tevergeefs naar werken, die hij wenschte te gebruiken.

Na afloop van de causerie werden een paar films vertoond, die op 't gesprokene betrekking hadden.

Vervolgens dankte de voorzitter van het A.N.V., de heer heer Cohen Stuart, Dr. Van Weel voor het gebodene, dat ook door de wijze van behandeling de volle aandacht der aanwezigen had genoten.