Neerlandia. Jaargang 37

[p. 110]

Afdeelingen

's-Gravenhage en Omstreken.

Een nieuwe gewaarwording was het wel voor de Afd., dat herhaaldelijk achter het nieuwe vaandel, de Drie Barken op oranje-grond, opgetrokken werd om uiting te geven aan de gezamenlijke nationale gevoelens. Naar de volkshulde te Delft togen de leden in grooten getale, ook trok de Afd. in optocht naar de plechtige kranslegging, die 22 April op het Plein te 's-Gravenhage bij het standbeeld van den Zwijger in tegenwoordigheid van het Koninklijk huis plaats had. Ten derden male werden de leden tot het vormen van een stoet opgeroepen bij de hulde, die op 1 Mei door een groot aantal vereenigingen aan Prinses Juliana werd gebracht. Tevoren hadden in de Willemskerk verschillende sprekers gewezen op de genegenheid, die het volk heeft voor onze Prinses. In herinnering werd gebracht, dat zij den stoot heeft gegeven tot de oprichting van de Crisis-Comité's en hierin getoond heeft, als een echte Oranje in tijd van nood op de bres te staan. Vervolgens trok een lange stoet naar het Paleis en ook de Haagsche Afdeeling bracht daar aan de Prinses haar vaandelgroet.

Na afloop vereenigden de leden zich in Pulchri, waar thee werd rondgediend. Bij de toespraken werd er op gewezen, dat het Verbond op 1 Mei juist 35 jaren had bestaan, hetgeen tot spontane uitingen, ook van Vlaamsche en Indische zijde aanleiding gaf.

Herdenking 35-jarig bestaan A.N.V.

De wensch kwam op, den 35-jarigen geboortedag nog op meer nadrukkelijke en luisterrijke wijze te vieren. Dit had 3 Juni plaats in de groote zaal van Twee Steden, die hiertoe door een hoofdzakelijk uit jongeren bestaande commissie feestelijk was versierd. Een talrijk gehoor was opgekomen, w.o. ettelijke afgevaardigden van bevriende vereenigingen. De Afdelingsvoorzitter, Mr. A.B. Cohen Stuart, begon met een woord van herdenking, gewijd aan den overleden Zuid-Afrikaanschen gezant, den heer D.J. de Villiers, die zich altijd een trouw vriend van het Verbond had getoond. Hierna besprak hij de oprichting en het streven van het Verbond. Ging het vroeger veelal om het bijeenhouden van de uitgezwermde leden van onzen stam, tegenwoordig spreekt de beteekenis van het Volksbestaan zeker niet minder sterk, nu de behoefte aan trouwe saamhoorigheid in een moeilijken tijd zich zoozeer doet gevoelen.

Het muziekprogramma werd geopend door het Gemengd Koor Concordia uit Rotterdam, dat op uitstekende wijze een aantal Nederlandsche liederen ten gehoore bracht. Vervolgens gaf Kees IJsselstijn, begeleid door A.v.d. Meij, eenige cello-nummers ten beste, waaronder een eigen toondicht, dat voel waardeering vond.

Hierop voerde Jhr. Mr. J.L.W.C. von Weiler het woord namens het Hoofdbestuur van het Verbond. Hij sprak met lof over het vele werk, in verloop van tijd door de Afdeeling 's-Gravenhage verricht, en bracht voorts leven en daden van verschillende toegewijde voorgangers in herinnering, in het bijzonder H. Meert en Dr. Kiewiet de Jonge. Na enkele grepen gedaan te hebben uit de geschiedenis van het A.N.V., eindigde hij met een wiarme bede voor den bloei der vereeniging.

De heer J.N. Pattist, voorzitter van Groep Nederland, zette uiteen, hoe door een samenloop van omstandigheden Nederland geworden is tot het middelpunt van het leven van den Nederlandschen stam, welks gebied zich in Europa uitstrekt van Duinkerken tot den Dollard. Spr. uitte de hoop, dat ons land zijn taak als ‘Moederland’ in onzen stam steeds beter zal weten te vervullen en zag voor zijn geestesoog reeds de viering van het 50-jarig bestaan opdoemen, waarbij naar hij hoopte, de geheele stam vertegenwoordigd zou zijn om een welvolbracht tijdperk van samenwerking te vieren.

Namens den Bond van Tooneelschrijvers wenschte de heer A. Heyting, het Verbond voorspoed, waarbij hij tevens den wensch uitte, dat ook het Nederlandsch tooneel steeds de aandacht van het Verbond zal mogen hebben.

Verdere muzikale medewerking werd ten slotte nog verleend door Mej. Martha Stam, begeleid door Henk Endt. Ook dit gedeelte viel zeer in den smaak. Het Verbondslied van Hullebroek, dat tot slot werd gezongen, werd door allen staande aangehoord.

De uitvoering werd besloten met een gezellig samenzijn, en een nadansje, waarbij vooral de jongeren zich niet onbetuigd lieten.