Nederl. Indië
Prins Willem van Oranje.
Een schoolherdenking.
Dat in Neêrlands overzeesch gebied de Vader des Vaderlands ook zou worden herdacht, spreekt vanzelf. ‘Neerlandia’ beschikt over te weinig ruimte om van al die plaatselijke herdenkingen, tevens treffende bewijzen van onverzwakte vaderlandsliefde, verslag te doen.
Maar voor de wijze, waarop de heer Van Oosten, hoofd der school te Magelang, de hem toevertrouwde jeugd aan den grondlegger van ons onafhankelijk volksbestaan heeft herinnerd, maken we gaarne een uitzondering, te meer daar de schoolherdenkingen overal waar Nederlandsch wordt geleerd, gesproken of verstaan, niet zoo talrijk zijn geweest als we hadden verwacht en voor de opvoeding in nationalen zin wenschelijk zou zijn geweest.
De afbeelding zegt feitelijk genoeg. Een der onderwijzers had het portret van den Prins van Oranje op
Willem-van-Oranjeherdenking te Magelang (N.-I.)
het bord geteekend en de kartons, door de voorsten der groep vastgehouden, brengen op eenvoudige wijze in beeld, dat niet alleen Nederland, maar de heele Nederlandsche stam den volksheld dank mag weten voor wat hij als hooge voorganger, strijder en lijder voor zijn volk tot stand bracht.
Dit eenvoudig schoolgroepje te Magelang openbaart hetzelfde saamhorigheidsgevoel als ons Willem-van- Oranjenummer van de vorige maand, waarin immers ook Nederlanders, Vlamingen, Afrikaners e.a. een gelijke getuigenis aflegden.
Wie zulk een eenvoudige welsprekende schoolbetooging op touw zet, moet zelf terdege doordrongen zijn van de beginselen van het A.N.V.
Nog iets.
Op de Magelangsche school bestaat de loffelijke gewoonte, dat de leerlingen der beide hoogste klassen schriftelijke vragen mogen indienen in een Vragenbus, welke op een bepaalden dag na schooltijd worden beantwoord.
Een der laatste bleek: Waarom is de Nederlandsche vlag tegenwoordig rood, wit en blauw, terwijl ze vroeger oranje wit en blauw was?
Zooals de vraag daar ligt, is ze niet juist.
We hopen het vraagstuk der kleuren van onze vlag in een volgend nummer te behandelen, maar stellen alreeds vast, dat zulk een vraag op zichzelf een prettig bewijs geeft van meeleven met het vaderland en zijn roemvolle geschiedenis, waaraan het onderwijs in Nederland op verscheidene scholen een voorbeeld kan nemen.