Neerlandia. Jaargang 37

Mijn Vaderland.¹⁾)

Holland met je blanke duinen,
Waar ik speelde, nog een kind,
Op je groen-behelmde kruinen....
O, hoe heb ik je bemind!

Weet ge, waarom wij ons bukten
Naar de duinroos, teer en fijn,
Waarom wij Uw bloemen plukten? -
Om dicht bij je hart te zijn.

Holland, jouw bloed was ons leven
En je zee een zonnelach.
Vrijheid heb je ons gegeven
Holland, met j'Oranjevlag.

Onze harten, onze hoofden,
Toegewijd d' Oranjestam
God voor zijn bestiering loofden,
Dat de groote Zwijger kwam.

Hij verloste ons van Spanje,
Stichtte 't vrije Nederland.
Onze Willem van Oranje,
Blijft der vrijheid onderpand.

Wij herdenken, na vier eeuwen,
Hem, vereend in vrijheidszin,
Om den troon van Wilhelmina
Onze Oranjekoningin.

En wij roemen in deez' uren
Dankbaar den drie-eenheidsband,
Die nog eeuwen lang moog' duren:
God, Oranje en Nederland!

E. NIX.

1) Wij ontvingen deze ontboezeming van een stamgenoote uit Amerika. Al is het geen hooge dichtkunst, wij wenschen het warm Vaderlandsch gevoel, dat er uit spreekt, allen Nederlanders en stamverwanten toe, in het bijzonder hun, die in den vreemde arbeiden of toeven. Zulke gevoelens verwarmen en sterken ook Nederland zelf. RED.