Neerlandia. Jaargang 33

Het voetspoor der vaderen

Lijnden.

Onlangs kregen wij bezoek van een zeeofficier, die gedurende een kort oponthoud aan de Westkust van Noord-Amerika getroffen werd door de vele Nederlandsche herinneringen, die hij op zijn tocht ontmoette en behoefte gevoelde daarvan iets te boek te stellen voor Neerlandia.

Gaarne laten wij zijn onopgesmukt verslag hier volgen:

‘In Neerlandia kunnen we geregeld onder “Nederlanders in den Vreemde” lezen, hoe we onze stamverwanten over den aardbol verbreid vinden. Dan weer vinden we ze als losstaande families, elders in grootere groepen, meer of minder verbasterd door vreemde invloeden, maar bijna altijd behooren ze tot het betere gedeelte der bevolking. In 't algemeen stellen ze hun Nederlandsche afkomst zeer op prijs.

Een mooi voorbeeld van een groote Nederlandsche groep, die tot nu toe haar ras- en taalzuiverheid in hooge mate wist te bewaren, vond ik in het dorp Lynden. Met een anderen Nederlander heb ik daar een kort bezoek kunnen brengen. Tot m'n spijt heb ik er slechts twee uur kunnen blijven.

In den staat Washington (N. Amerika) ligt een 30 K.M. ten Noorden van Seattle de havenstad Bellingham, die geregeld door de schepen der Java-Pacificlijn en Holland-Amerikalijn wordt aangedaan. Hier wonen vele Nederlanders, die echter meest in de Amerikaansche samenleving opgaan. Ik hoorde hier, dat het dichtbij gelegen dorp Lynden een geheel Nederlandsche plaats was, waarom ik besloot er eens een kijkje te gaan nemen.

Van Bellingham bracht ons een autobus naar Lynden. De rit duurde drie kwartier en ging langs een goeden straatweg door een Nederlandsch uitziend landschap met bouwland en boerderijen.

Reeds in de autobus vonden we een paar Nederlandsch sprekende jongelui, die ons een en ander konden vertellen.

Lynden ligt ongeveer 5 K.M. van de Canadeesche grens. Het vertoonde zich als een welvarend, zindelijk

Viering van den Koninginnedag te Rio de Janeiro

[p. 170]

uitziend dorp. Op de deuren Hollandsche namen en opschriften. In de dorpsstraat was weinig vertier; kinderen en enkele menschen, die we in het Nederlandsch aanspraken, vonden dat zeer gewoon. We telden een vijftal kerkjes met Nederlandsche opschriften. In de ‘Lynden stores’ vonden we de eigenaars Bijlsma en Van Leeuwen; de eerste in Friesland geboren; de laatste sprak, hoewel reeds tot in het derde geslacht zijner familie in Amerika, nog vloeiend Nederlandsch. Ze vertelden ons, dat er in Lynden een 800-tal Nederlandsche families wonen, vijf kerken zijn, waarin in het Nederlandsch wordt gepreekt, en dat op de school in onze taal nog wordt les gegeven. Dit laatste was dit jaar door de Amerikaansche overheid voor 't eerst verboden en geschiedt nu in 't Engelsch.

Landbouw en veeteelt zijn er de hoofdbedrijven, terwijl de laatste drie jaren de bloembollenteelt is opgekomen; men vindt er dan ook verschillende bekende firmanamen uit de bollenstreek, zooals Van Zanten, Zeegers, enz. In den Nederlandschen boekwinkel bestond de geheele boekenvoorraad uit eenige Nederlandsche gezangboeken.

We spraken nog een paar menschen en moesten eenige gastvrije uitnoodigingen afslaan wegens gebrek aan tijd. We behielden een prettige herinnering aan dit bezoek. Eenige voeling met het Alg. Ned. Verbond zouden vele Lyndenaars, geloof ik, wel op prijs stellen.’

Tot zoover de mededeelingen van den belangstellenden zeevaarder. Wie meer van deze Nederlandsche streek in Westelijk Noord-Amerika wil weten, kunnen we verwijzen naar het groote werk van Dr. J. Hinte over De Nederlanders in Amerika en wel naar het tweede deel, hoofdstuk X, blz. 237, 248, 249, 250 en 251.

Het Hoofdbestuur zal natuurlijk niet nalaten verbinding te zoeken met de Nederlanders in Bellingham.

En nu nog een wensch.

Laten alle leden van het A.N.V., die uit kracht van hun betrekking of op hun reizen voor genot of wetenschappelijke doeleinden van zulke ervaringen als de bovengemelde zeeofficier had, Neerlandia op de hoogte houden. Zij doen er een goed werk mee ter verhooging van het Nederlandsche stambewustzijn.