Neerlandia. Jaargang 32

Uit Argentinië.

‘Ons Weekblad’ vestigt in een hoofdartikel de aandacht op den arbeid van een Nederlander in Argentinië, dr. Louis van de Pas. Toen hij, 24 jaar geleden, door de Argentijnsche regeering als hoogleeraar aan de faculteit voor Landbouw en Diergeneeskunde verbonden werd, verkeerde de zuivelnijverheid in haar beginjaren. De productie was gering, onzuinig en veelal onvoldoende tot het dekken der nationale behoefte. Thans is het omgekeerd: Argentinië voert zijn zuivelvoortbrengselen uit, zelfs naar Nederland. Het Nederlandsch-Argentijnsche ras - zooals men het daar gedoopt heeft - overtreft, als zuivelvoortbrengend vee, alle andere, niet alleen voor Argentinië, maar nu en dan zelfs in de geheele wereld.

Aan die onwikkeling is de naam van Dr. Van de Pas onafscheidelijk verbonden. Jaren lang keurmeester bij de groote jaarlijksche nationale en internationale veetentoonstellingen, heeft hij kunnen wijzen op de deugden van het Nederlandsche melkvee en heeft medegeholpen in het scheppen van een afzetgebied voor het Nederlandsche fokvee in Argentinië. Hier ligt het economische werk, dat Dr. Van de Pas voor Nederland gedaan heeft, welke waarde door zijn benoeming tot ridder in de orde van Oranje Nassau in 1921 werd erkend.

Het Nederlandsch-Argentijnsche blad voegt aan een en ander toe een uitvoerige beschrijving van het door dr. Van de Pas gestichte en opgebouwde landbouw- en dierkundig museum, dat, zegt het, wedijveren kan met soortgelijke verzamelingen in Europa.

Het voorbeeld van dr. Van de Pas toont alweer hoe goed het is, dat werkzame en kundige Nederlanders niet in ons land blijven, maar in den vreemde Nederlandsche belangen dienen en Nederlandsche kennis en vernuft in het buitenland in aanzien brengen. Dat is voor Nederland geen verlies maar winst.

Tweetaligheidsacrobatiek.

Geen enkele Waalsche stad heeft er ooit aan gedacht, haar straatnamen te vertalen. Begrijpelijk dus, dat verschillende Vlaamsche gemeenteraden - bijv. te Brugge en te Aalst - besloten hebben, de straten alleen een Vlaamschen naam te laten behouden.

Te Brugge is hiertegen verzet aangeteekend door de ‘Amitiés françaises’ en een franskiljonsch koopman, die op den hoek van een straat woont, is naar het Vlaamsche bordje geklommen en heeft het door een Fransche naamplaat vervangen.

‘L'union fait le bilinguisme’ zegt men in sommige Brusselsche kringen - ‘Eendracht maakt tweetaligheid’. Maar afgezien van de vraag, of dit zulk een zegen is, geldt het toch alleen voor Vlaanderen, Brabant en Limburg. In Wallonië moeten de Walen van tweetaligheid niets hebben. Maar in Vlaanderland heeft een hunner halsbrekende toeren over voor een tweetaligheidsverzet!