Neerlandia. Jaargang 30

De Vlaamsche Molens.

Zij rechten nog hun hoofd, onze oude vlaamsche molens,
Overschot van een tijd die nu niemeer bestaat.
In hun teeder geruisch dat niemand meer verstaat
't Voorleden tellen zij, de groene vlaamsche molens.

Zij kwijten nog hun pligt onze oude vlaamsche molens
Met vruchten uit ons land, met wit en zuiver meel
Dat de Vlamingen miek zoo kloek in grootsten deel
Zij kweken nog hun volk, de groene vlaamsche molens

Op uwe hillen, voor mij, als 'k u aanzie somtijds
Gedenktekens zijt gij, getuigen van eertijds
En mijn vlaamsch herte weent als een uitscheidt van draaien.

Uwe vlerken, voor mij, molens zoo minnelijk
Schijnen als zij winden aan grooten kruissen g'lijk
Die den zegen van God over de streke zwaaien!

M. JANSSEN.