Nederlands of Hollands?
In den laatsten tijd heeft mij sterk getroffen het gebruik van de term ‘Hollands’, wanneer men ons land in het algemeen bedoelde en dus ‘Nederlands’ behoorde te gebruiken. Of dit zijn oorsprong vindt bij uit Indië terugkerenden, of wel de Nederlanders dit als ‘souvenir’ van buitenlandse reizen meebrengen, weet ik niet, maar het is, dunkt mij, tijd om dit misbruik te keren. In Servië doet men dat op zeer radicale wijze, b.v. door brieven met de oude plaatsnamen als ‘onbestelbaar’ terug te zenden. Mij is dit wel wat Balkanachtig, maar er zit toch iets goeds in, n.l. de wil tot zelfhandhaving. Die is bij ons soms zoek. Als men morgen ergens in het buitenland (b.v. Parijs, dat in de mode is) een andere naam voor ons land invoerde, zouden er ook wel Nederlandse onderdanen gevonden worden, die dat navolgden. Terwijl integendeel, wanneer alle Nederlanders er steeds voor ijverden, na dit geslacht de betere naam overal ter wereld zou ingevoerd zijn. Wie zijn we tans? In België Holland, in Frankrijk (soms) Pays-Bas, in Engeland The Dutch, in Duitsland vaak die Niederländer. Een fraaie staalkaart! Voeg daar nog bij de Dietse Stam, dan is er nog meer verscheidenheid.
Amersfoort, 4 Dec. 1926.
J. VAN GALEN.
Inderdaad verdient Nederlandsch de voorkeur boven Hollandsch. Neerlandia heeft dat meermalen taalkundig betoogd. Zoo verdient het ook aanbeveling, dat de aankondiger van den Hilversumschen Draadloozen Omroep niet roept: Hilversum, Holland, maar Nederland.
Red.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd