Neerlandia. Jaargang 29

[p. 37]

Dietsche Kantteekeningen.

Het A.N.V. en de Vereenvoudiging.

Het blad van de ‘Vereeniging tot vereenvoudiging van onze schrijftaal’ lucht in zijn nummer van 28 Januari ‘nog eens (haar) ergernis over de slappe houding van de redactie van Neerlandia’ en speelt dan tegen haar uit.... het Hoofdbestuur van het A.N.V., dat ‘zijn plicht heeft begrepen blijkens de bemiddelingspoging bij Minister De Visser.’

Maar de geheele redactiecommissie van Neerlandia is samengesteld uit leden van het Hoofdbestuur en de Secretaris der Redactie heeft met den algemeenen voorzitter de bemiddelingsvoorstellen, die althans het spellingvraagstuk geleidelijk nader tot zijn oplossing zouden hebben gebracht, in een adres aan den Minister bepleit.

Men dwaalt dus, als men veronderstelt dat Hoofdbestuur en Neerlandia niet één lijn zouden trekken.

Ons maandblad vestigt bij bepaalde gelegenheden, zooals de vorige maand bij de bekendmaking der motie van den Volksraad van Ned. Indië voor vereenvoudiging, de aandacht op het streven der Vereeniging, het stelde meermalen zijn kolommen beschikbaar voor gedachtenwisseling over dit onderwerp, het stond steeds medewerkers en inzenders toe desverlangd van de Vereenvoudigde Spelling gebruik te maken, maar het kan geen strijdblad worden voor deze spellingbeweging.

Met slapheid heeft dit standpunt niets te maken.

Vlaamsch leven in Fransch-Vlaanderen.

De berichten omtrent de opleving van de liefde voor de oude volkstaal in Fransch-Vlaanderen blijven gunstig luiden; de belangstelling neemt toe, de tegenkanting vermindert, in het Vlaamsch verschijnende maandschriftjes als ‘De Vlaemsche Stemme in Vrankrijk’, blijven bestaan en zien het aantal hunner inteekenaars toenemen, Tisje-Tasje's almanak is uitverkocht, kortom er komt leven in de brouwerij, ‘er roert entwat’ in het oude Westland. Het andere Vlaanderen, het Vlaamsche Vlaanderen, waar het volks- en stambewustzijn met den dag sterker wordt, volgt, met toenemende sympathie, het verloop der ontwaking van de taalbroeders ‘in het Fransche’ en het kijkt aangenaam verrast op wanneer het, zooals onlangs nog in het Januarinummer van den Mercure de Flandre, het te Rijsel verschijnend tijdschrift, op de eerste bladzijde, een Hulde van Vlaanderen aan een zijner zonen, dichter Theo Variet, aantreft en, in het Nederlandsch, o.m. het volgende te lezen krijgt:

‘De Mercure de Flandre weet zich het orgaan van het ééne in drie deelen verdeelde Vlaanderen Een wat betreft beschaving en ras. In drieën verdeeld in zijn geheele uitgestrektheid, tengevolge van oorzaken van politieken en van diplomatieken aard, namelijk Frankrijk, waarvan Vlaanderen de hartader is, België en Holland. Wanneer de Mercure de Flandre spreekt, dan spreekt het Vlaamsche hart. Het is alzoo als woordvoerder van Vlaanderen, dat de Mercure de Flandre nu hulde brengt en eerherstel, aan den grooten schrijver Theo Variet, aan een van de beste Fransche schrijvers van Vlaamsche afkomst.’

Zuidafrikaansche Liederen.

Mevrouw Lambrechts - Vos, de bekende Rotterdamsche toondichteres, heeft een aantal Afrikaansche liederen op muziek gezet. Zij zullen binnenkort verschijnen.

Wij vestigen er nu reeds de aandacht op, omdat zij zich ongetwijfeld zullen leenen om op Verbondsavonden te worden voorgedragen.

Van Ds. M.L. de Villiers ontvingen wij eenige Afrikaansche volks- en minneliederen, welke wij in een volgend nummer van Neerlandia zullen bespreken. De toondichter meldt ons, dat ze verkrijgbaar zijn bij Alsbach te Amsterdam en Lichtenauer te Rotterdam.

De bewakers der Vrijheid.

Aan den vierden jaarlijkschen maaltijd der Vereeniging voor Volkenrecht (International Law Association) onlangs te New-York gehouden, heeft een Engelsche vrouwelijke rechtsgeleerde, Mevr. Helena Normanton, in een toespraak o.a. gezegd:

‘Amerika, Engeland en Holland zijn de groote bewakers van de Vrijheid. Hoe klein is het aantal volken, bij welke de Vrijheid veilig is! En hoe vele volken wantrouwen niet heden ten dage de vrijheid en de democratie! Wij, in Engeland, zien naar U en naar Holland uit en gelooven, dat wij drieën samen moeten gaan.’

Dr. De Graeff, de Nederlandsche gezant bij de Ver. Staten, maakte naar de N.Y. Times meldt, van de gelegenheid gebruik, verzet aan te teekenen tegen de neiging, Hollands beteekenis in het internationale verkeer te verkleinen. Hij herinnerde er aan, dat vele Amerikaansche idealen in Holland hun oorsprong namen en haalde een woord van Benjamin Franklin aan, die gezegd heeft, dat, wat liefde voor de Vrijheid betreft, Holland Amerika's voorbeeld is geweest. Hij geloofde dat zijn land een beteren naam verdient dan dien van het ‘lieve kleine Holland’ (dear little Holland) zooals vooral Amerikaansche dames het zoo graag noemen.

Mededinging uit Nederland.

Men weet uit een bericht in de dagbladen, dat de Twentsche nijveraars sedert kort zich op het spinnen van garens zijn gaan toeleggen. In Engeland maakt men zich over deze mededinging bezorgd.

Tot dusver was Nederland een van de beste afnemers der spinners van Lancashire. Nu de Nederlanders zelf gaan spinnen, zal Lancashire blijvend van een groot deel van zijn afzet worden beroofd - zoo schrijft de Manchester Guardian. De Nederlanders hebben niet alleen hun aantal spoelen (spindles) in de beide laatste twee jaren aanzienlijk vermeerderd, maar hebben groote fabrieken gebouwd om garens te spinnen, die zij tot dusver bijna uitsluitend in Lancashire kochten. En het blad haalt uit een verslag aan, dat het aantal spoelen in 1923 vermeerderde van ruim 600,000 tot meer dan 1,000,000. ‘Er zijn sommigen hier te lande, vreezen wij, die het gevaar niet zien,’ zoo voegt de Manch. Guardian hierbij.

Onze sleepvaarders.

Ook hetgeen het Liverpoolsche Journal of Commerce voor eanigen tijd schreef over de Nederlandsche sleepvaart, getuigt ervan, dat buitenlandsche ondernemers met het ‘lieve kleine Holland’ rekening dienen te houden.

Het Engelsche blad bracht hulde aan de Nederlandsche sleepvaart over den Oceaan. Nederlandsche sleepvaarders hebben, zoo schreef het, een wereldroem verworven met lange sleeptochten over de zeeën. Ten bewijze werd herinnerd aan het sleepen van de Mauretania van Southampton naar Cherbourg; aan de kolossale reizen van L. Smit & Co's Internationale Sleepvaart Maatij.; aan vaarten van Rotterdam naar Konstantinopel, aan het vervoer van het 5,000 tons drijvende droogdok naar de Sabang-baai door booten van het bureau Wijsmuller. De beide booten, de Willem Barendsz en de Vlaanderen gingen door naar Australië om de City of Singapore van de Ellemanlijn uit Adelaide naar Rotterdam te sleepen en deze reizen van het dappere paar booten maakten tezamen den langsten en moeilijksten oceaantocht uit, dien deze soort van vaartuigen ooit volbracht.