Vlaanderen.
Emiel Wambach overleden.
Op 12 Mei j.l. overleed, te Antwerpen, de heer Emiel Wambach, bestuurder van het Kon. Vlaamsch Muziekconservatorium aldaar, een der beste leerlingen van wijlen Peter Benoit en zelf een verdienstelijk toondichter. In 1854 te Aarlen, in het Duitsch sprekende deel van Belgisch Luxemburg, geboren, kwam Wambach zich reeds op vrij jeugdigen leeftijd te Antwerpen vestigen. Zijn jarenlang verblijf in de Scheldestad maakte van hem een volbloed Sinjoor, al bleek zijn Vlaamschgezindheid niet altijd op zeer stevige gronden te berusten.
Zijne opera: Quinten Metsys, komt reeds sedert jaren onafgebroken voor op het programma van de Kon. Vlaamsche Opera. Minder bekend bij het groote publiek zijn het door hem getoondichte oratorium Mozes op de Nijl, zijne symphonie: Aan de boorden van de Schelde, het lyrisch sprookjesspel: Melusina, op tekst van Frans Gittens enz. Een cantate: Prinskensdag, frisch van opvatting en zeer zangerig van toon, had, destijds, heel wat bijval. Een Te Deum, door hem geschreven, wordt vooral te Antwerpen, nog vrij vaak ten gehoore gebracht.
In de open plaats ontstaan door het overlijden van Emiel Wambach zal, naar men algemeen verwacht, worden voorzien door de benoeming van den heer Lodewijk Mortelmans, thans leeraar aan hetzelfde conservatorium. Mortelmans is 56 jaar oud. In 1893 werd hem, voor de cantate: Lady Macbeth, de prijs van Rome toegewezen. De technische vaardigheid van zijn leermeester Jan Blokx vindt men, naast een niet te onderschatten eigen ingeving in zijn Symphonische Gedichten, zijne Homerische Symphonie, zijne liederen, vooral op gedichten van Gezelle en ook in zijn opera-werk: De Kinderen der Zee, terug. Mortelmans is, op muzikaal gebied, een kracht van eerste gehalte en, als Vlaming, een man uit één stuk.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd