Neerlandia. Jaargang 26

Mededeelingen en Allerlei.

Verdachtmaking.

La Flandre Libérale, die haar naam vaak oneer aandoet, mengt herhaaldelijk het A.N.V. in zijn verwoeden strijd tegen al wat Vlaamsch is. Wij achten haar uitvallen meestal te zot en onze plaatsruimte te kostbaar voor tegenspraak.

We moeten echter een uitzondering maken waar het Gentsche Franskiljonsche blad in zijn nr. van 21 Maart het A.N.V. verantwoordelijk stelt voor afschaffing van het Fransch als leervak op de Lagere School. ‘Dans plus d'une localité’ zoo insinueert het, ‘cette décision fut prise par suite des intrigues de quelques sections de l'Algemeen Nederlandsch Verbond’, agissant sous la poussée des traitres flamingo-activistes, réfugiés en Hollande.’

De dagbladschrijversduim der redactie moet al bijzonder groot zijn, dat deze maar steeds nieuwe onwaarheden er uit weet te zuigen.

Voor zoover ons bekend is, heeft het A.N.V. noch rechtstreeks noch zijdelings ooit bij de bevoegde macht aangedrongen op afschaffing van het Fransch als leervak op de Nederlandsche lagere scholen, al weet het, dat velen van oordeel zijn, dat men - en dit geldt voor alle volken - een vreemde taal beter leert, wanneer men eerst de moedertaal grondig kent.

[p. 69]

Elk beschaafd Nederlander stelt er prijs op o.m. de Fransche taal zoo goed mogelijk machtig te zijn. Het gaat dan ook niet tegen de Fransche taal; er is slechts verschil van meening over het tijdstip, waarop de onderwijzer ze het best aan het Nederlandsche kind kan beginnen te onderwijzen.

Dit alles heeft natuurlijk niets te maken met het activisme. Maar aan het Gentsche blad is elk middel welkom om zijn haat tegen de Vlamingen te luchten en het neutrale A.N.V. verdacht te maken.

J.P. de Hoog. †

Onze vertegenwoordiger voor Perzië, de heer J.P. de Hoog, is de vorige maand plotseling te Teheran overleden in den ouderdom van 57 jaar.

In 1908 was hij aangesteld tot kanselier bij het Nederlandsch Gezantschap, in 1913 volgde zijn benoeming tot consul.

Bijna 20 jaar lang heeft de heer De Hoog als onze vertegenwoordiger de belangen van het A.N.V. in Perzië behartigd.

Het Hoofdbestuur is hem grooten dank verschuldigd.

De laatste Hollandsche kolonist in Suriname.

Op 80-jarigen leeftijd is de heer R A. Tammenga, de laatst overgeblevene der Hollandsche kolonisten, die driekwart eeuw geleden zich in Suriname vestigden, te Paramaribo overleden. Een school werd het vorige jaar, op zijn 80sten verjaardag, naar hem genoemd. De overledene was o.m. lid der Kolonisatie-Commissie van 1892 en lid der Kol. Staten. De Regeering erkende zijne verdiensten door hem het Officierskruis in de Orde van Oranje Nassau toe te kennen.

In de artikelen van den heer Oudschans Dentz over de Hollandsche kolonisten in Neerlandia verschenen. heeft men meermalen over hem kunnen lezen!

Nederland op z'n best.

28 en 29 Maart heeft prof. Hesseling uit Leiden in de Sorbonne te Parijs lezingen gehouden over de Nieuw Grieksche letterkunde.

Hij was de eenige Nederlander, die tot het houden van voordrachten als onderdeel der door het Nieuw Grieksche Instituut ingestelde leergangen was uitgenoodigd.

- De Z.Eerw. Heer H.J. Smit, hoogleeraar in de Heilige Schrift aan het Groot-Seminarie te Rijzenburg, is benoemd tot Vicaris Apostolicus van Noorwegen. ‘Deze uitverkiezing’ schrijft De Tijd, ‘zal met groote voldoening worden vernomen door de Nederlandsche Katholieken.’

Ongetwijfeld door vele anderen voegen wij er bij.

Mengelberg en de Nederlandsche muziek.

Onze wereldberoemde orkestleider heeft in Nieuw-York wederom lauweren geoogst, maar wat ons vooral goed doet, hij heeft aan Nederlandsche muziek een plaats ingeruimd op de programma's. Een halven avond was gewijd aan Dopper, Diepenbrock en Van Goudoever. De Amerikaansche bladen hebben er zich laatdunkend over uitgelaten! Dat deert ons niet. Huidige kritiek blijkt voor de blijvende waarde van een kunstwerk vaak van weinig beteekenis. In elk geval zijn we onzen grooten Mengelberg zeer dankbaar, dat hij voor eigen volk en eigen kunst in de Amerikaansche wereldstad belangstelling heeft gevraagd.

Een uiting van gezonde vaderlandsliefde.

Mr. C.P. van Rossem, die wel door niemand van bekrompenheid zal verdacht worden, komt in zijn ‘surprises’ in de H.P. weer eens aardig uit den hoek, gelijk hij 't vroeger deed in zijn schetsen uit Noord-Afrika: 't Is naar aanleiding van zijn bezoek aan onzen gezant te Praag, den ‘Benjamin der diplomatie’, Jhr. Mr. Edgar Michiels van Verduynen, reeds op 36-jarigen leeftijd dien hoogen post bekleedende.

't Is aan 't noenmaal:

‘- Je bent en blijft toch altijd Hollander - zegt Michiels me - er is iets, een je ne sais quoi, dat je onherroepelijk naar je vaderland doet terug verlangen. Ja, ik weet zelfs zeker dat ik, uit verlangen naar Holland, mijn heele leven onmogelijk in het buitenland zou kunnen slijten.’ Ziet hier den echt-Hollandschen diplomaat aan het woord zooals ze allen zouden moeten zijn maar zooals ze helaas niet allemaal zijn. We kennen ze allemaal, dat aanstellerige genre van jonge attaché's, in verblinding geknield voor alles wat buitenlandsch is, steeds met een schampere opmerking op de lippen voor de klein-burgerlijkheid van ons land en volk. En ook in de hoogere rangen vindt men er (ze worden gelukkig hoe langer hoe zeldzamer) bij wie de Hollandsche psyche zich geheel in de buitenlandsche atmosfeer heeft opgelost.

Ook is er nog iets anders hetwelk me in Praag verblijd heeft. Het is de zoo waardige uiterlijke wijze, waarop we hier, en den laatsten tijd ook elders vertegenwoordigd zijn. De kanselarijen, drie hoog achter of uitkijkend op een ordinaire binnenplaats, ze hebben de één na den ander voor presentabele, ja zelfs meer dan presentabele behuizingen plaats gemaakt. Waar bijv. in Praag het meerendeel der diplomaten in hotelkamertjes huist en sommigen zelfs bridge-avondjes geven in de nabijheid van een gecamoufleerd bed, komt Holland te voorschijn met een Gezantschaps-paleis, dat met zijn royalen opgang, zijn receptie-zalen en zijn kunstzinnig interieur elk land tot een voorbeeld kan gesteld worden. - ‘Geld vermorsen!’ - hoor ik reeds een zuinigheids-maniak mopperen. Pardon; primo is dit een kwestie, die in vele gevallen de particuliere beurs van den diplomaat aangaat en secundo is iedere diplomaat de meest in het oog vallende incarnatie van het vaderland. Gelijk menig stuk staat of valt met den interpreteerenden hoofdpersoon, zoo valt ook onze Hollandsche reputatie dikwijls door den persoon en het savoir vivre van de diplomatische eerste rol. (Een sterk voorbeeld wil me uit de pen druppelen ... Laat ons echter liever zwijgen.)

Deze geslaagde eerste rol vindt, als partner op het tweede plan, een linguistisch wonder, Mr. van Son, den secretaris een toren van Babel die ons aanzien verhoogt door Tsjechisch te spreken als zijn moeder-taal. Beiden tellen ze samen ongeveer net zooveel jaren als één gewichtig diplomaat van een ander land.’

Physica.

Als een nieuw bewijs, dat onze taal wel degelijk geschikt is voor de bestudeering der wetenschap kan het Nederlandsch tijdschrift voor Natuurkunde ‘Physica’ gelden, dat nu juist een jaar oud is en in studiekringen algemeene waardeering vindt.

De belangrijkheid van dit maandschrift onder leiding van de doktoren A.D. Fokker, E. Oosterhuis en B. van der Pol. komt te meer uit, als men bedenkt, dat het hier niet geldt een populair, maar een zuiver wetenschappelijk tijdschrift, dat tevens met de praktijk voeling houdt. Onze beste natuurkundigen werken er aan mee.

Als er één terrein is, waarop het moeilijk is het noodeloos gebruik van vreemde woorden te mijden, dan is het zeker wel de technische wetenschap. Te meer zij den leiders aanbevolen het Nederlandsch karakter van het tijdschrift ook in de taal zoo zuiver mogelijk te handhaven.

Ned. Taal- en Leesboeken.

Deze worden meermalen gevraagd door ouders van verspreid wonende Nederlandsche kinderen in het buitenland. Voorraad is dus altijd gewenscht. Nieuwste druk geen vereischte.

In dank ontvangen: pakken van mej. G. te Nijmegen, mevr. H.v.M. de R. te Oosterbeek en J.D.R. te Zaltbommel.

[p. 70]

Zonnige Jeugd.

Dit is de naam van een bij Seyffardts Muziekhandel te Amsterdam uitgegeven zevental kinderliedjes door den Vlaming Arthur Meulemans getoonzet en opgedragen aan de dichteres mevr. Van Hooff-Gualthérie van Weezel, in de rij der bestuurders van het Algem. Nederl. Verbond geen onbekende.

Zulk een samenwerking tusschen Noord en Zuid op kunstgebied heeft ook Groot-Nederlandsche cultureele waarde.

Het Ned. wetenschappelijke boek in Z.-A.

Door bemiddeling van ons Verbond wordt een poging aangewend om Nederlandsche geneeskundige boeken in Zuid-Afrika meer bekend te maken en geregelden invoer te bewerken ten behoeve van Afrikaansche studenten en doktoren.

In het najaar zal te Kaapstad een medisch congres worden gehouden, waaraan ook een boekententoonstelling zal zijn verbonden.

Wij wekken Nederlandsche uitgevers van geneeskundige werken op, hun uitgaven er heen te zenden daar de kans er een afzetgebied in Zuid-Afrika voor te vinden, groot is.

Men wende zich tot Dr. P. Marais, Norwich Union Buildings, Kaapstad.

Bezoek aan Venezuela.

De Gouverneur van Curaçao heeft het voorbeeld van zijn voorganger gevolgd, en een bezoek gebracht aan Venezuela. Op doorreis naar de Bovenwindsche eilanden kon dit bezoek slechts kort duren. Het Venezuelaansche prenttijdschrift Myriam geeft een plaat van het noenmaal, Dr. Brantjes aangeboden, en eene andere van den Gouverneur te midden van de Nederlandsche kolonie.

Hetzelfde nummer bevat afbeeldingen van een danspartij bij den Hollandschen gezant, waarop Curaçaosche en Hollandsche dames en meisjes in kleederdrachten, die aan Holland doen denken.