Verhaspeling van woorden.
Ons volk is gewoon te spreken van een tak van beroerte. Hoe komt het daaraan? Doordat velen, die Fransch verstaan, spreken van een attaque. Men weet niet, wat dat woord beteekent of verstaat het verkeerd en zoo wordt het een tak van beroerte. Zou het Nederlandsche woord aanval of lichte aanval als van onzen bodem en niet tot misverstand aanleiding gevend, niet de voorkeur verdienen? Of acht men dit woord te hevig klinkend en hult men de zaak liever meer in een geheimzinnig duister, het harde er van verzachtend? Wie kan dan een betere uitdrukking aanwijzen? B.
Wij weten er zoo gauw niet een. Kan U zelf ons niet er aan helpen, dat ook gebruikt zal worden. Want hierop komt het toch eigenlijk aan. En waar een gevoel van ‘netjes willen zijn’ opkomt, zwijgt het gevoel voor eigen taal heel dikwijls. Zie b.v. chemise, pantalon, enz., die toch niets anders noemen dan hemd, broek, enz.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd