Neerlandia. Jaargang 22
(1918)– [tijdschrift] Neerlandia– Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermdMededeelingen en Allerlei.Het Nederlandsch als Zangtaal.Wij hebben er meermalen op gewezen, hoe onnadenkend onze vocalisten met het taalelement omspringen. Hoe weinig eerbied zij voor hun eigen taal toonen, door zich in bepaalde gevallen steeds van een vreemde vertaling te bedienen, alsof het de natuurlijkste zaak ter wereld is. Het spreekt van zelf, dat van een artistiek oogpunt uit het gebruik van den oorspronkelijken tekst steeds de voorkeur heeft. Maar aan dit beginsel kunnen onze zangeressen en zangers zich niet houden, als het teksten betreft in andere talen dan Fransch, Duitsch, Engelsch of Italiaansch: wij denken hier aan Russische, Noorsche, Finsche, Boheemsche liederen e.d. Voor zulke liederen neemt de Duitsche vocalist een Duitsche, de Fransche vocalist een Fransche vertaling. En de Nederlandsche zangeres of zanger? Die gebruikt ook een Duitsche of Fransche bewerking! En zoo hooren wij liederen van Grieg en Sinding steeds in het Duitsch, liederen van Tsjaïkofski, Moessorgski, Ragmaninof en andere Russen steeds in 't Duitsch of Fransch voordragen. En niemand, die aan deze bittere verloochening van onze moedertaal aanstoot neemt. Eenigen tijd geleden gaf Dora Zweers-De Louw blijken van nationalen zin door eenige Russische liederen in Nederlandsche vertaling te vertolken. En thans heeft Jacoba Repelaar van Driel ook getoond, dat er voor Nederlandsche zangeressen en zangers slechts keuze is tusschen den oorspronkelijken tekst en een bewerking van eigen taal. Mogen nu ook anderen die goede voorbeelden gaan volgen.Ga naar voetnoot1) (Alg. Hbl.) |
|