Neerlandia. Jaargang 16

Het rijke Nederlandsch.

In Ons Tijdschrift zegt de schrijver van den Terugblik, naar aanleiding van de eischen, die Prof. Bavinck in de Eerste Kamer aan de Indische Onderwijzers had gesteld, n.l. bekwaamheid, integriteit, plichtsbetrachting:

[p. 42]

‘De waardeering “integriteit” is door haar negatie te weinig sprekend. Meer positief is ons Hollandsche woord rechtschapenheid. Waarom gebruiken we dat woord zoo zelden?’

Ja, en waarom hier niet ‘ontkenning’ of ‘lijdelijkheid’ in plaats van ‘negatie’, en ‘stelliger’ in plaats van ‘meer positief?’

Een eind verder heeft de schrijver het over ‘de Gewissenhaftigkeit’ van Prof. Bavinck en laat er op volgen: ‘In dat onvertaalbare duitsche woord gewissenhaftig vind ik de combinatie der twee door B. in de Eerste Kamer genoemde eischen, ‘nl. van integriteit en plichtsbetrachting.’

Onvertaalbaar? Is ‘nauwgezetheid’, dan iets anders dan ‘gewissenhaftigkeit’, en ‘gewissenhaft(ig)’ dan ‘nauwgezet, plichtmatig’?

Misschien zal de schrijver antwoorden, dat in nauwgezetheid niet de vereeniging van integriteit en plichtsbetrachting ligt. Maar dan in ‘Gewissenhaftigkeit’ evenmin.