Neerlandia. Jaargang 15

Hollandsch onderwijs in Oost-Afrika.

Ds. P.M. Loubser doet in Ons Land een beroep op de Hollandsche Afrikaners om gelden bijeen te brengen voor de Afrikaansche scholen in Britsch Oost-Afrika. Hij heeft een reis gemaakt door de zes distrikten, waarin Afrikaners wonen en overal vond hij volkomen gebrek aan onderwijs.

Hij vertelt dan: ‘Toen ik ongeveer twee jaar geleden hier kwam, ben ik dadelijk begonnen om mij in onderwijszaken te beijveren.’ Van de Regeering kreeg hij geen aanmoediging. Met den heer Fraser door de Britsche Regeering uitgezonden om voorstellen te doen betreffende het onderwijs in Britsch Oost-Afrika kon hij het niet eens worden. Dit is te begrijpen, wanneer men leest wat deze heer Fraser in zijn verslag schreef:

‘The Dutch are anxious to have their children educated because they realise how much their children have gained from the excellent education introduced by the British Government in the days of the concentration camps and after the war. With regard to the Dutch language it should be clearly understood that the British Government will not foster it. The language of the Protectorate is English and

[p. 183]

English must be the language of all educational systems assisted by public money.’

Men kan zich voorstellen dat Ds. Loubser later evenmin iets gedaan kon krijgen van den Onderwijsraad, benoemd naar aanleiding der voorstellen van den heer Fraser. Hij is teen begonnen zelf scholen op te richten, voorloopig twee en daarvoor vraagt hij thans geld.