Een opheldering.
In Hollandsche bladen van Zuid-Afrika kon men onlangs veel beklag lezen over wat er in Calvinia was gebeurd. In die door en door Hollandsch Afrikaansche omgeving was er een kostschool, waar geen Hollandsch mocht gesproken worden. Alle gesprekken moesten in het Engelsch gevoerd worden. Als Hollandsche Afrikaanders zelf een dergelijk besluit namen - zoo zei men - hoe treurig moest het dan wel met hun liefde voor de moedertaal staan!
Een der betrokkenen heeft echter in Ons Land, dat mede geklaagd had, de zaak opgehelderd, en zij blijkt nu toch niet zoo erg te zijn als zij leek. De schrijver betuigt van zich zelf, dat het Hollandsch zijn eigen taal is en hij haar hartelijk liefheeft; en - wat meer zegt - dat er bij hem thuis dan ook alleen Hollandsch wordt gesproken. Zoo is het ook het geval - vertelt hij verder - met de meeste gezinnen in Calvinia, en juist daarom staan de ouders er op, dat hun kinderen op de kostschool uitsluitend Engelsch met elkaar zullen spreken. Anders leeren zij 't niet goed, en Engelsch moeten zij terdege kennen. Thuis hooren zij niets als Hollandsch, op school leeren zij Hollandsch en Engelsch, en nu kunnen zij zich op de kostschool verder in het Engelsch oefenen.
Ons Land is met die redeneering niet geheel tevreden. Als de kinderen, gelijk de schrijver beweert, op de schoolbanken goed Engelsch zoowel als Hollandsch leeren, is 't dan noodig de jongens te verbieden buiten de school Hollandsch te spreken? Zal dat hun achting voor het Hollandsch niet verminderen?
Wij trachten die vragen niet te beantwoorden, maar vinden het althans een bemoedigend verschijnsel, dat er in Calvinia zooveel gezinnen zijn, waar de moedertaal gehandhaafd en in eere gehouden wordt.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd