Neerlandia. Jaargang 14

Onze Taal.

Twee jaar geleden werd te Bloemfontein de vereeniging Onze Taal opgericht. Thans vinden wij in de Vriend des Volks, die daar ter plaatse verschijnt, het jaarverslag, uitgebracht door Dr. G. Knothe, den voorzitter. Het is een lust het pittige frissche Hollandsch van dat verslag te lezen. Wij hebben voor het geheele verslag geen ruimte; maar willen er toch het een en ander aan ontleenen.

De vereeniging werd opgericht met 20 leden. Thans telt zij er 116. Bij de oprichting voorspelde men dat zij geen 3 maanden zou blijven bestaan, dat het Bloemfonteinsche publiek zoo iets niet zou waardeeren.

‘De goede opkomsten bij onze vergaderingen, de stampvolle zaal van vanavond getuigen van het tegenovergestelde, zegt 't verslag. Toen zeide men schouderophalend, dat onze vereniging slechts bestond uit een handjevol klerken en onderwijzers. Zij telt nu onder haar leden predikanten, advokaten en

[p. 238]

dokters van naam en faam, prokureurs en editeurs, doktoren en professoren, staatsambtenaren van invloed en gezag en zelfs een minister van het Verenigd Zuid-Afrika.’

Zij heeft den stoot gegeven tot het Taal-Congres te Bloemfontein, waar de Z.-Afr. Akademie van Taal, Letteren en Kunst werd gesticht.

6 en 7 Juli werd weer door toedoen dezer Vereeniging de eerste vergadering dezer Akademie gehouden. Zij voerde voor de eerste maal te Bloemfontein een Hollandsch tooneelstuk op. Zij heeft waardeering en liefde weten te wekken voor het Hollandsche lied. Op de taal der Bloemfonteiners heeft zij een heilzamen invloed geoefend.

‘Onze jonge menschen spreken nu niet alleen met voorliefde Hollandsch, maar ook mooier en zuiverder Hollandsch.’

Gedurende het afgeloopen jaar werden er tien goed bezochte vergaderingen gehouden, waar belangwekkende voorlezingen werden ten beste gegeven. De muziek-afdeeling zorgde bij die gelegenheid voor aangename afwisseling door zang en snarenspel.

De vereeniging heeft een mannenkoor-afdeeling van 22 leden, een tooneel-afdeeling en een letterkundige afdeeling, die helaas niet zeer werkzaam is, maar die men nieuw leven wil inblazen.

Is 't nog noodig te verzekeren dat wij met meer dan gewone belangstelling den arbeid dezer vereeniging volgen en dat wij de beste wenschen voor haar bloei koesteren? Wij gelooven niet dat er veel vereenigingen met 't zelfde doel zijn, die van zooveel werkkracht blijk geven.