Het gebruik van vreemde woorden.
In een Duitsch blad lezen wij:
‘De lust om vreemde woorden te gebruiken, komt ten deele hieruit voort, dat zij vager en minder doorzichtig zijn dan de eigen woorden. Een mooi voorbeeld wordt daarvan aangehaald. Een paar heeren bezigden op reis opzettelijk een onzinnig woord met een vreemden klank: rapuntionieren. In een hotel vroegen de heeren, hoe men zich in het nest een beetje kon “rapuntionieren”. Tegenover een beambte, die hen een plaatselijke instelling liet zien, verklaarden zij dat de zaak er een beetje “rapuntioniert” uitzag. In beide gevallen vatten de menschen het woord op in de beteekenis die zij er zelf aan meenden te moeten hechten: in het eene geval als “amusieren”, in het andere als “ramponiert”. Zij waagden het echter niet, juist omdat 't een vreemd woord was, te verklaren dat zij het niet kenden. En het zijn zeker niet alleen de kleine luiden, die zich verplicht gevoelen, elk vreemd woord te verstaan.’
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd