Neerlandia. Jaargang 14

De hond en het karakter van zijn baas.

De heer E.V. Lucas, een Engelschman, heeft over honden geschreven en zegt onder anderen: In Nederland wordt de hond als lastdier gebruikt, in Engeland niet. De reden is dat de Vlamingen en de Hollanders in den grond nederig en werkzaam zijn, zonder dat zij streven naar iets wat buiten hun bereik ligt. De Engelschen daarentegen zijn ontevreden en beschouwen de plaats, die zij innemen meestal als een die niet vast is. De Engelsche hond is lui, omdat zijn baas, die altijd hoopt op het wonder, dat hem in de gelegenheid zal stellen ook lui te worden, zich niet met ijver toelegt op den dagelijkschen arbeid. De Nederlandsche hond is werkzaam, omdat zijn baas geen vertrouwen heeft in traagheid, en omdat hij zich geen opgeschroefde voorstellingen van de toekomst maakt, omdat hij weet dat alleen op een ingespannen jeugd en middelbaren leeftijd de rustige oude dag kan volgen.

[p. 114]

De Daily Chronicle, waaraan wij dit betoog ontleenen, voegt er bij: De voorstelling is niet vleiend voor den Engelschman.

Maar ook wij komen op tegen deze schets van den Nederlandschen volksaard.

De verklaring dat ons volk werkzaam is, aanvaarden wij dankbaar; maar dat bij ons geen zucht naar verbetering onzer plaats in onze maatschappij aanwezig zou zijn, dat ontkennen wij. De opleving, die in ons land in alle richtingen en stroomingen merkbaar is, bewijst gelukkig het tegendeel van wat deze Engelschman beweert.

Wij zijn geen ‘dying nation’. Integendeel. Holland streeft weer. Er is alom een opleving. Wij zijn daarvoor veel te dankbaar om de kenschetsing door dezen Engelschman zonder tegenspraak te laten voorbijgaan.