Neerlandia. Jaargang 13

Zuid-Afrikaansche Volkswijsjes.

Afrikaanders beweren wel, dat zij zooveel Engelsche liederen zingen, omdat zij geen andere kennen. Men tracht ze met het Nederlandsche lied bekend te maken - de bundel van dr. Mansvelt kan daar veel toe doen - en nu zijn er te Pretoria bij den uitgever J.H. de Bussy zes Afrikaansche liedjes verschenen, Zuid-Afrikaanse Volkswijsjes, getoonzet door J.P.J. Wierts, den bekenden Nederlandschen toonkunstenaar, als de Volkstem hem noemt.

Dat zal den Afrikaander aan het zingen in zijn

[p. 14]

eigen taal brengen, vertrouwt dat blad, en 't haalt een koeplet aan uit Ons eige Lied, een van de zes:

Set tog die ‘song-books’

nou wat opsij,

Laat dit gerus maar

effentjes blij,

Sing ons maar liewer

(sonder te praal)

Hartlike liedjes

in onse taal!

De Volkstem is zeer met de liedjes ingenomen, en schrijft:

‘Er is niets vreemds of gezochts in, maar ze zijn eenvoudig, zoals de woorden zijn, zoetzangerig. En de muziek is zo maklik dat 't zich geredeltk laat spelen. Natuurlijk moet men niet verwachten om van Sannie Beyers b.v. de oude, hier te lande welbekende melodie te horen, en ook niet van Antje Schut. Men heeft hier de oude woorden op nieuwe muziek, en muziek - dit zij erbij gezegd - die o.i. netzo mooi is, indien niet beter.’

Maar zal dit de verspreiding niet belemmeren, dat nieuwe wijzen oude, welbekende moeten vervangen, al zijn ze net zoo mooi of zelfs beter als de oude?