Wat is er in een naam?
Johanna van Linden van den Heuvell, zoo is de naam van een jonge Nederlandsche zangeres, reeds vermaard in eigen land en in den vreemde. Maar dien naam, dien goeden vaderlandschen naam, die al klonk van zelf en waaraan haar klankrijke stem nieuwen klank had gegeven, dien naam gaat zij afleggen.
Want, zoo staat er in de krant, zij moet in het buitenland zingen, en om verwarring te voorkomen met namen, die op den hare lijken, heeft zij een kunstenaarsnaam aangenomen. Zij zal voortaan Tilia Hill heeten.
Dat is niet zoo mooi als Johanna van Linden van den Heuvell, vinden wij; maar het is Engelsch. En aan de Angelsaksen schijnt het halve heden en misschien de heele toekomst te hooren. Een jaar of twintig geleden, zou onze kunstenares zich allicht Jeanne de la Montagne of Tiglia Collina hebben genoemd. Nu is zij Miss Tilia Hill.
Zou 't haar ook op haar loopbaan baat brengen, dat zij haar Hollandschen naam heeft afgelegd? Jammer dan, dat Messchaert, van Rooy en anderen er niet aan hebben gedacht.
Is de Engelsche naam een hulde aan de opkomende Angelsaksische muziek? Er worden al meer zangeressen en zangers met Engelsche namen bekend in de concertzaal en in de opera. Amerika zal weldra de wereld met zijn ‘zoete keelen’ overstroomen, zei onlangs een musicus uit de Vereenigde Staten. En een Amerikaan, pas van de Filippijnen gekomen, hoorden wij voorspellen, dat geen volk zoo muzikaal is als de Filipino's, Amerikaansche onderdanen, en mettertijd de wereld vervuld zou zijn van den roem van hun zang en spel. Die Filipino's dragen wel meest Spaansche namen, maar zij kunnen die voor Engelsche verruilen.
Met dat al, wij Hollanders zijn nog niet zoo verwend door den roem van onze kunstenaars van spel en zang - al is die roem niet meer van gisteren - dat wij niet liever zouden zien, dat een onzer begaafde zangeressen haar ronden Hollandschen naam behield of er een aannam van Dietschen klank.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd