Van onze Vertegenwoordiging in het Buitenland.
Ter nagedachtenis.
De heer L.J. Lefèbre, vertegenwoordiger te Rome, schrijft:
De Nederlandsche kolonie te Rome heeft den 28en Maart ll. een groot verlies geleden door het overlijden, op 49-jarigen leeftijd, van Dom Willebrordo van Heteren.
Geboren te Hulst, studeerde hij, na het Gymnasium te Katwijk bezocht te hebben, in de rechten, eerst in Frankrijk, daarna te Leuven en Amsterdam, om echter op 26-jarigen leeftijd zich in de orde der Benedictijnen te doen opnemen.
In het college van Maritsaes (Namen) zien we hem meerdere jaren o.a. les geven in de Nederlandsche taal. In 1894 gaat hij voor 3 jaar naar Brazilië; teruggekeerd treedt hij te Rome op als major domus van het Grieksch college, dat hij niet alleen beheerde, maar waar hem tevens de lessen in de Fransche taal werden toevertrouwd.
Aan zijn initiatief dankt eene nu ruim bevolkte wijk in nieuwer Rome een flink gesticht, waar kraamvrouwen voor weinig geld een flink maal kunnen verkrijgen, waar moeders hare zuigelingen en kleinen aan de zorgen der zusters kunnen toevertrouwen, waar ten slotte meisjes, na het afloopen der staatsschool, zich bekwamen kunnen in enkele handwerken, die haar later van nut en profijt kunnen zijn. De geheele inrichting verraadt de leidende hand van den energieken Hollander, die zin heeft voor orde en netheid. Maar naast deze drukke bezigheden, vond van Heteren tijd en gelegenheid de vele Nederlanders die te Rome voor langer of korter tijd verblijf hielden, met raad en daad ter zijde te staan.
't Is slechts weinige maanden geleden, dat ik hem als Lid van het A.N. Verbond mocht noemen. Dat zulks niet eerder geschiedde was alleen een gevolg daarvan, dat hem het Verbond onbekend was. Want zelden zag ik iemand met meer geestdrift als Lid toetreden, zóó vol sympathie met ons streven Die sympathie vond hare bevestiging in al wat hij die jaren in Rome voor zijne medelandgenooten deed. Hij bracht met liefde en toewijding ons program in praktijk, uit eigen lust. Zijn leus was: Houd hoog den naam van al wat Nederlandsch zich noemt, versterk den band die ons bindt, en moet blijven binden met het moederland en stamgenooten. Wie onzer Rome de laatste jaren bezocht kende van Heteren, en wie hem kende achtte hem hoog, hield van hem om zijn goed-Zeeuwsche rondheid, om zijn vriendelijk hulpbetoon, om zijn helderen geest en zijne oprechte vaderlandsliefde. In hem verloren wij een strijder en verdediger van Nederlandsche belangen, zoo eerlijk, zoo krachtig, zoo vol toewijding als er maar weinige gevonden worden.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd