Neerlandia. Jaargang 8

[p. 33]

Allerlei

Amsterdamsche Gymnasiasten.

Neerlandia is huiverig buiten eigen terrein. Toch, tot inleiding en recht begrip, durft het voor een enkelen keer zich wel met stoute schoenen over zijne grenzen wagen. Zoo nu, bij een kort woord over een feestavond, l.l. 29 December door de Gymnasiasten-vereeniging Disciplina Vitae Scipio - Kennis is 's Levens Stut - te Amsterdam, in het Paleis van Volksvlijt gevierd. Daar was als gast gevraagd de Voorzitter van het Verbond, Groep Nederland.

Gespeeld werd Het Sonnet van Frederik van Eeden, als toegift na de hoofdvoorstelling, de Gloriant, een dier weinige Abele Spelen, die ons uit de Middeleeuwen resten, en die na de opvoering van de Esmoreyt, op het Dordtsche Congres in '97, algemeen in den lande zijn bekend geworden. 't Waren op ééne uitzondering na gymnasiasten, die het speelden; alle dus zeer jonge lui.

Bekoorlijk is die oude kunst in hooge mate: de schilderachtige kleedij, de zoete, trouwhartige taal, de sprookjesachtige eenvoud der handeling - volksverhaal in beeld - dat alles is een verheugenis voor wie door voorbereiding en vatbaarheid toegankelijk is. En dat hebben de Amsterdamsche gymnasiasten na degelijke studie, zóó waardig vertolkt als van zoo jonge krachten nauwelijks was te wachten. Er was bij het spel een toewijding en een zekerheid, die ruimschoots hen heeft beloond, die door liefde tot Nederlandsche kunst, en door wetenschap, de aangewezen leiders zijn geworden.

Tot zoover de inleiding. Nu de aanleiding tot dit schrijven.

Eenige dagen geleden ontving de voorzitter van Groep Nederland een brief van den penningmeester der Vereeniging, die namens het bestuur het batig overschot der Gloriant-voorstelling, groot f 364.04⁵, aan de kas van het A.N.V. schonk. Was die schenking zelf, om haar belangrijkheid reeds van groote waarde, ze werd verhoogd door haar beteekenis voor de toekomst. Het waren ouderen die het Verbond hebben gesticht; twee of drie geslachten zijn zij gescheiden van deze jonge menschen; die ouderen hebben thans nog meer dan vroeger de overtuiging dat het A.N.V. vaststaat, want de jongeren zullen de taak overnemen, als zij zelf zijn verdwenen. In de jeugd de toekomst!

Daarom hartelijk dank aan Disciplina Vitae Scipio, dat al blijkt zijn naam een versperring voor menig ongeoefende tong, door de daad zijner leden heeft bewezen een vereeniging te zijn van jongens en meisjes van Jan de Wift. Hun zij, als zij uitzwermen over ons land, en ook, om Nederlandsche geestkracht te toonen, daar buiten, het A.N.V. steeds een voorwerp van trouwe verzorging en een stevig houvast.

* _* *

Portretten van vorsten in Indië.

De heer L.J. Lefèbre te Brussel schrijft ons:

Naar aanleiding van hetgeen de heer James te Nijmegen schreef over portretten van den Keizer van Duitschland o.a. in de huizen van Batak's het volgende: In het jaar '94 of '95 bevond ik mij met een paar wereldreizigers in een Batakkampong in Boven-Deli. Ook dáár vonden wij in het huis van het kamponghoofd portretten van vreemde vorsten, en niet die van H.M. de Koningin en andere leden der vorstelijke familie. Toen ik mijne verwondering hierover te kennen gaf, kreeg ik tot bescheid: ‘Toean controleur sida kossih’. Het spijt mij achteraf dat ik toen niet nader onderzocht heb, waarom de controleur niet toestond dat de portretten van de Radja-Blanda in dat huis werden opgehangen. Ik heb geen reden aan de waarheidsliefde van dien Batak te twijfelen. Hoogstens is hier te denken aan een misverstand van de zijde van het kamponghoofd. Maar is het zelfs in dat geval niet hoog tijd, dat zoo iets tot de onmogelijkheden behooren gaat onder den rook van de hoofdplaats Medan in eene der grootste kampongs, reeds jarenlang onder ons bestuur staande?

* _* *

Nederlandsch op het winkelraam.

In Nijmegen heeft de heer Borremans, die een groote zaak heeft, met groote letters op zijn winkelraam laten zetten Kleermakerij.

Die is verstandig, evenals de heer Theunissen in Den Haag.

Daarentegen is er in Nijmegen een kapper, op wiens raam staat: Coupe de fer à la minute!

Eén kwibus uit velen!