Neerlandia. Jaargang 1

Practische nationaliteit en hoe die versmoord wordt.

(We deelen onderstaande hoofdartikel mee uit ‘Ons Volk’, Krugersdorp, Z.A.R., opgesteld door Afrikaners. Het leert ons welke thans de gevoelens zijn van onze Afrikaansche stamgenooten jegens hun Engelsche vijanden).

Ofschoon Gods molen langzaam maalt,
Maalt hy uiteindelyk byzonder fyn.

De naam Engelschgezinde Afrikaner is in de Boeren-Republieken zoo walgelyk geworden dat niemand hem zonder smaad uitspreekt; immers de vraag is, zyn er nog Afrikaners welke dien naam verdienen? Ofschoon wy gelooven dat hun getal klein is, zyn er in de Britsche Kolonies ongetwyfeld nog zoodanigen. Deze soort menschen zyn echter zoo verblind door de Engelsche idealen dat zy eerst wanneer zy in de Republieken komen, bemerken dat zy volmaakte gekken zyn.

De oorzaak van dat kwaad is niet ver te zoeken; op de Schoolbanken van de Kaap-Kolonie worden Afrikaansche kinders geleerd om ‘God save the Queen’ te zingen, daar wordt de Engelsche mammon de jeugd ingepompt. Engelands grootheid, zyn macht boven andere naties, wordt den Afrikaner met lepels ingegeven. De bykans roodgeverfde kaart (van Rhodes) aanwyzende Engelands bezittingen waarover de zon nooit ondergaat, wordt de jeugd voor oogen geduwd, en de Engelsche geschiedenis met allerschitterendste beelden den Afrikaner in de hersens gepompt. Van zyn eigen geschiedenis hoort de Afrikaner nooit reppen; hy gelooft weldra dat hy tot geen natie behoort en als hy van den Afrikaanschen Boer hoort spreken is dit op minachtende en verguizende manier. De Afrikaansche jongeling gaat, na eenige jaren op school te zyn geweest, de wereld in; hy is nu byna een volmaakte Engelschman, spreekt liever Engelsch als zyn moedertaal, en als hy Hollandsch spreekt is dit doorspekt met Engelsche woorden. Deze Afrikaner komt bykans zeker naar Transvaal om een Gouvernementsbetrekking te zoeken; hy wil dadelyk Landdrost of zoo iets zyn; krygt hy zyn zin niet, dan gaat hy terug, en vervloekt de ‘Dutch’; blyft hy echter een tydje dan gaan zyn oogen spoedig open en bemerkt hy dat hy tot een natie behoort, voor wie hy zich niet behoeft te schamen.

De Afrikaansche meisjes worden even zoo op de Koloniale Seminaries met Engelsche denkbeelden vergiftigd, en zyn niet lang op school of zy zeggen ‘it is a good language’ of zy kunnen niet Dutch spreken. Deze dames verlaten de school als volschapen Engelsche poppen en het is zeker dat deze Afrikaansche dames met al haar vrouwelyke invloed de meeste hulp verleenen aan de uitbreiding van de verpestende Engelsche invloed by de jonge Afrikaanders.

In de Engelsche scholen wordt natuurlyk van zulke gebeurtenissen als Slagtersnek niet gerept, en geen wonder als men een volwassen Afrikaander aantreft die niets afweet van de gebeurtenissen van 1833. Hoe afgryslyk de boeren te Slagtersnek in tegenwoordigheid van hnnne vrouwen en kinderen tot twee malen toe aan de galg gehangen werden, eenvoudig omdat zy moede waren van de overheersching der Hottentotten en Kaffers. Hoe de boeren gedurende jaren blootgesteld aan rampen en gevaren rondzwerfden, terwyl zy een verblyfplaats zochten waar zy vry van 't Engelsche juk konden zyn. Hoe de verraderlyke John Bull hen achtervolgde,

[p. 3]

Natal van de boeren stal en hoe Engeland Transvaal op onwettige wyze annexeerde en hoe de boeren tegen de overmacht van England moesten optrekken en hen met Gods hulp gelyk kraaien doodschoten. Ook niet te vergeten hoe Engeland de O.V.S. diamantvelden gestolen heeft, wetende dat de Vrystaat te zwak was om met de wapens haar rechtmatige eigendom terug te eischen. Men vindt onder deze jeugdige Afrikaners velen die dozynen Engelsche helden kunnen opnoemen. Maar spreekt men van de Afrikaansche helden zooals Piet Retief, Piet Uys, Charel Cilliers, Andries Pretorius, Kruger en Joubert, dan verstaan zy de taal niet. Hoe bitter is het voor ons als Afrikaners om zoo te schryven, maar, helaas, lezer, gy weet het, het is de waarheid, en het is onze dure plicht om met duidelyke en harde stem te waarschuwen tegen 't openlyke verraad tegen ons volkskarakter. Wy durven niet zwygen; als wy een natie en volk willen worden en blyven, dan is het onze plicht te protesteeren tegen deze verpesting en vergiftiging van ons volkskarakter in de Engelsche scholen. Het is in Engelands belang om haar taal en haar grootheid in hare Kolonies aan hare onderdanen in te enten, opdat het gelyk een kanker stadig maar zeker zyn doel bereikt. Voor over de 100 jaren heeft Engeland getracht de Ieren in Engelschen te veranderen, maar te vergeefs. Nog onlangs by de viering van Koningin Victoria's Jubilee heschen de Ieren zwarte vlaggen, en speelden de dead march toen de processie voorby ging. Ongetwyfeld een bewys dat er niets zoo erg zoet aan moet zyn om Britsche onderdanen te zyn. Het is ook Engelands taktiek om verwydering en vyandschap te verwekken tusschen Koloniale, Transvaalsche en Vrystaatsche boered. Is het nu dan nog voor de Afrikaners te verdragen om misleid te worden? Heeft Rhodes, Premier van de Kaap Kolonie, niet aan de Koloniale Afrikaners getoond wat hy en zyn gespuis van ons denken?

Wy willen niet Koloniale Afrikaners aansporen tot onloyaliteit, maar willen hen laten verstaan dat zy hunne kinderen laten vergiftigen door de Engelschen en dat er geen reden is om hoogmoedig te zyn op hunne Regeerders. Het doet ons genoegen te kunnen getuigen van het goede werk dat Professor W.J. Viljoen doet te Stellenbosch; aan hem is de nationale ontwaking van Professor de Vos ongetwyfeld te danken. Laat Jan Hofmeyr, Professors Viljoen, de Vos en andere Afrikaners byelkaar staan, en onze misleide landgenooten in de Kaap-Kolonie tot ons voorvaderlyke traditiën terug brengen, dat zy niet door Engelands verraad (en geld) verleid en misleid worden en moge de algoede God hun werk zegenen.

Laat de leiders van den Afrikaner Bond niet verflauwen; de Bond doet goed werk voor ons volk, maar hy moet zuiver gehouden worden; vergeet nooit dat John Bull listig is. Wy wanhopen geenszins in de toekomst van ons volk, maar wy moeten het opkomend geslacht oprechte nationaliteit inboezemen; van dat geslacht hangt onze toekomst af.

Duizenden Republikeinen van andere nationaliteiten bevinden zich onder ons, en zyn gewillig met ons hand aan hand te gaan, in het streven voor vryheid en recht. De Afrikaners moeten echter niet ten achteren staan, en toelaten dat het karakter van de jonge Afrikaner onder hun neus verpest worde met Engelsche idealen. Bloed is dikker dan water zei Mnr. Schreiner terecht voor het Comité van onderzoek in Engeland, maar pas op dat er geen Imperiale druppels bygedaan worden. De sterkste voortleving en bloei van het Afrikanerdom ligt opgesloten in het heilig houden van onze Kerk, getrouwheid aan God, om boven alles onze taal op den voorgrond te houden, en in de eendrachtelyke opbouwing onzer nationaliteit.