De Nederlandsche zanger in alle gezelschappen

Verzameling van meer dan 100 uitgezochte gezelschaps-liederen

N^o. 71, Gezelschapslied.

Waarom of zoo menig mensch

Niet vergenoegd kan leven?

Wat kan toch het woord van wensch

Adams kindren geven?

Of men wenschen wil of niet,

Het geschiedt toch wat geschiedt;

Laat den mensch maar praten, bis.
Wenschen kan niet baten. bis.

Schoon er menig jonge vrouw

Wel een schoon juweeltje

Voor een kleintje geven zou,

Een van beidens beeldje;

Schoon zij goed is voor het spel,

En genoeg trekt aan de schel,

Laat het vrouwtje praten,
Wenschen kan niet baten.

Schreit een zusje jong en teêr,
Om haar maagderoosje:

Nooit krijgt zij haar bloempje weêr,

Had zij 't tondeldoosje

Wel bewaard, 't was nooit geschiedt,

Maar het klagen helpt dan niet;

Laat het meisje praten,
Wenschen kan niet baten.

Schoon er menig jonge maagd,

Niet voorzien van schijven,

Te vergeefs haar lot beklaagd,

Ongetrouwd te blijven;

Schoon zij daaglijks al haar schat

Aan haar lijf draagt door de stad,

Laat haar dan maar praten,
Wenschen kan niet baten.

[p. 85]

 

Ziet den jongling vol verdriet

 

En een kwaad geweten;

 

Zeker is hij, als men ziet,

 

Van den hond gebeten,

 

Maar nu is hij, o wat spijt,

 

Geld en zijn gezondheid kwijt;

 

Laat hij nu maar praten,

 

Wenschen kan niet baten.

 

 

 

Ziet een paar, met overleg,

 

Zich in d' echt verbinden;

 

Naauwlijks is de speelman weg,

 

Of zij ondervinden,

 

Dat het beter had gestaan,

 

Zij 't niet hadden aangegaan;

 

Laat hen dus maar praten,

 

Wenschen kan niet baten.

 

 

 

Ziet den rijken rentenier,

 

Met zeer fraaije rossen,

 

In een koets met pracht en zwier

 

Door de straten drossen;

 

Elk wenscht hem gelijk te zijn,

 

Maar dit wenschen baart maar pijn;

 

Want al wat wij praten,

 

Wenschen kan niet baten.

 

 

 

Rijkdom en tevredenheid

 

Zijn twee schoone zaken;

 

Maar er is geen mooglijkheid

 

Beiden te genaken;

 

Daarom moet maar iedereen

 

Blijven met zijn lot tevreên;

 

Want al wat wij praten,

 

Wenschen kan niet baten.

 

 

 

Daarom is 't best vergenoegd,

 

Op den boom des levens,

 

Zich maar naar den staat gevoegd,

 

Wat het lot wil geven;

 

Rijkdom, armoê, vreugd, verdriet,

[p. 86]

 

Beter leven weet ik niet;

 

Laat dus elk vrij prateu,

 

Wenschen kan niet baten.