Nederlandse historische bronnen 6

41
Den Haag, 19 december 1934¹⁵⁶

Veel dank voor verschillende brieven. Ik heb aanstonds Thorbecke ter veranwoording geroepen over de huisvesting die door hem zou zijn verleend in een op het Oostenrijksch compound staand huis aan vrouw Cathleen. Ik ben benieuwd naar zijn antwoord en vrees zeer dat dit onbevredigend zal zijn. Over de eventualiteit dat Thorbecke met die vrouw zal huwen, behoeven zijn collega's en hunne echtgenooten zich niet bezorgd te maken. Doet hij zulk een dwaasheid, dan kan ik hem in den dienst niet handhaven. Dat weet Thorbecke, ik heb het hem schriftelijk en mondeling gezegd.

Aan Star Busmann en Loudon laat ik weten, dat zij er op hebben te rekenen, dat Busmann tegen het vertrek van de Weede's (in maart aanstaande vermoedelijk) naar Berlijn wordt verplaatst. Ge moet u echter over mevrouw Busmann niet teveel illusies maken; ik hoorde dat zij na eene recente bevalling physiek in slechten toestand verkeert en zich nog tijden en tijden zeer in acht moet nemen.

Ge zult inmiddels Zech wel hebben ontmoet. Ik heb erg met hem te doen; hij was eergisterenmiddag nog bij mij en ik vond hem hyper-nerveus en zeer bezorgd over zijn eigen, toch al precaire, positie. Het zou mij ontzettend spijten als wij hem kwijt mochten raken. Van alle hoofden van missie is hij (en zij niet minder) mij verreweg de meest sympathieke, en persoonlijk en zakelijk kon ik het steeds zoo goed met hem vinden. Ik geef hem volgaarne toe, dat de geheele actie in Zuid-Limburg tegen de Reichsdeutsche Gemeinschaft sterk opgeblazen is en geïnspireerd is door de roomsch-katholieke geestelijkheid, die ook druk

156 Van Limburg Stirum noteerde boven de brief ‘Nazis in Nederland’ (zie noot 152). Hij onderstreepte in de brief (mevrouw) Busmann en Zech.

[p. 80]

uitoefent op mijn collega van justitie, die toch al een weifelende persoonlijkheid is. Maar juist dit feit, waaraan nu eenmaal niet te veranderen is en dat een gevolg is van de houding van het Hitler-régime tegenover de katholieke wereld, hadden Duitschers in Zuid-Limburg aanleiding moeten geven om dubbel voorzichtig en gereserveerd te zijn. Ook geef ik Zech toe, dat de concrete aanwijzingen ten aanzien van politische Thätigkeit en van pressie op anderen, elk op zich zelve, nu niet zoo heel veel beduiden, maar het geheel wijst toch op eene roerige, arrogante en agressieve beweging van de zijde der Duitschers, terwijl van hen verlangd wordt dat zij zich als rustige ingezetenen gedragen en zich zoo min mogelijk in opspraak brengen. Ik doe wat ik kan om ernstige moeielijkheden te voorkomen. Mijn zoogenaamd ‘onvriendelijke’ brief aan Zech, dien ik zelf redigeerde, evenals den brief aan justitie, was juist door de meest vriendelijke bedoelingen ingegeven. Ik kon niet verhinderen dat die Nacken uitgezet werd, doch de brief aan Zech had de bedoeling massale uitzettingen (onder andere van dien majoor Witte), welke justitie beoogde, te voorkomen.

De arme Swinderen is na het bezoek van Hare Koninklijke Hoogheid geheel overstuur. Hij heeft dagenlang het bed moeten houden en is zeer overspannen. Nu krijgt het departement natuurlijk de schuld dat wij hem zonder hulp hebben gelaten in dien drukken tijd, maar hij vergeet dat wij hem spontaan hulp hebben aangeboden door Bosch van Rosenthal, die hier nog was, tijdelijk naar Londen terug te zenden, doch dat hij daarvan niet gediend was. Dat de vervanger van Bosch van Rosenthal, namelijk Teixeira, inmiddels een maagzweer en griep kreeg, kan ik niet helpen!