Nederduitse en Latynse keurdigten

Op den Zelven,
Professor te Leyden wordende.

TOen 't uitgebraakte schuim der Haagse scheerders bende,
Dat noit zyn Oy'righeid, zich zelfs, noch God en kende,

[p. 566]

 

Eens raakte in de poort van 't Land, door Roozebomen,

 

Had hy voor 't Hof, Galeen, noch Baldus niet te schroomen.

 

En nu deez' Hoerevoogd zich dus verheeven ziet,

 

Vreest hy maar een Mans Dood, maar God of Duyvel niet.

 

L.B.