Nederduitse en Latynse keurdigten
(1710)–Anoniem Nederduitse en Latynse keurdigten– Auteursrechtvrij
[pagina 563]
| |
Zich zelv' ontzenuwt en ontlyft.
Die arme Duivel, die vermetel
Streeft na den Koninklyken Zetel
Van Themis, die het Aas bespot,
En scheld hem voor een grooten Zot,
Een Aterling van deugd, wiens schriften
Besmet zyn met vervloekte driften:
Die aan zyn vinger knaauwt en vreet,
Wanneer hy nergens mondkost weet
Om zyne schenlust te verzaaden.
Die Beed'ler, die met duizend naaden,
En zoo veel lappen is bekleed;
Terwyl de mot de zakken vreet,
Daar 't geld wel eer wierd in gevonden,
Die Pot uil, die reeds om zyn zonden
Ten deel verdroogt, ten deel verrot.
Die Vuilneus, die met yder spot.
Die rechte Lampoot, die verbastert
Van reden, Links de waarheid lastert,
Heer Bekker met zyn schimpdicht steekt,
En zuivre waarheid tegenspreekt.
|
|